Küçük çocuklar genelde anne babalarına şaşırtıcı gelecek korkulara sahip oluyorlar. Gelişim dönemlerine göre korkular değişebilir. 2- 4 yaş arası çocuklar tuvaletten, annesinden ayrılmaktan, karanlıktan, yalnız uyumaktan, yüksek sesten korkarken 5-7 yaş arası çocuklar kötü adamlardan, sınavlardan, dışlanmaktan, böceklerden, doktorlardan korkabilirler. 8-11 yaş arası çocuklar ise ölüm ,hastalık, başarısızlık ve yaşıtları tarafından dışlanma gibi korkular yaşayabilirler.

Okul öncesinde korkular daha çok ayrılık ya da yabancı korkusu gibi korkulardır ve gelişimin bir parçası olarak değerlendirilebilir. Bu korkular okul öncesi dönemde hafifler ve yerini başka korkular alabilir. Korkuların sebepleri çocuğun mizacına, hayal gücüne ve deneyimlerine bağlı olarak oluşabilir.

Korkular mantıklı değildir, mantıklı açıklamalar ile ortadan kalkmaz ve çocuk rahatlamaz. Ebeveyn olarak; mantıklı açıklamalar yapmak, dikkat dağıtmak, ortamdan uzaklaştırmak, ya da korktuğu şey ile yüzleştirmeye çalışmak gibi yöntemler kullanabiliriz ama genelde işe yaramadığını tecrübe ederiz.Hatta bu durum bazen ebeveynleri sinirlendirebilir.

Eğer bir çocuk korkuyorsa ortada gerçekten onu korkutan bir şey var demektir. Bunun yetişkin olarak sizin mantığınıza uymaması çocuğun korkularının onun için de anlamsız olması gerektiği anlamına gelmez.Bu durumdaki bir çocuğun en son duyması gereken şey “korkmana gerek yok.” gibi cümlelerdir. Korkusunun ebeveynleri tarafından kabul görmemesi hatta bazen yok sayılması çocuğa bu konuyla ilgili ailesinden yardım alamayacağını ve yalnız olduğunu hissettirir. 

Onun için yapacağınız en değerli şey korkusunu kabul etmek, empati göstermek ve destek olmak olacaktır. Zaten hissettiği duygu içinde yalnız hisseden çocuk, biz korkusunu kabul etmediğimizde kendini bu duygunun içinde daha da yalnız hisseder ve başa çıkma gücü çok azalır. ‘' aa biliyorum bazen yatağının altında bi canavar olduğunu düşünüyorsun ve bu seni çok korkutuyor. ‘' diye empati yapabilirsiniz. Çocuklar görmedikleri şeyden korkabilirler siz orada bir canavar olduğunu kanıtlasanız bile.

Çocuklar bazen doğru bilgiye sahip olmadıkları için, bazen ve eski deneyimlerinden dolayı, bazen başkalarından edindikleri korkulardan dolayı, bazen hayal güçlerinden dolayı korku yaşayabilirler.

Bazı korkular daha semboliktir. Kardeşi doğan bir çocuk karanlıktan korkmaya başlayabilir. Eğer bir korku sembolik ise işin içinden çıkamıyor gibi hissediyorsanız o zaman belki altında başka duygusal bir süreç yatıyor olabilir bir uzmandan destek almanızı öneririm.

Sevgiler,