Balıkesir'de insanlar için farkındalık yaratmaya çalışan bir çift Hasibe ve Süleyman Boztepe bugünkü röportaj konuklarım.
Süleyman Bey, ALTI  NOKTA KÖRLER DERNEĞİ başkanı eşi Hasibe hanım da  derneğin yönetim kurulu üyesi. Oğulları Ahmet Süha ile gazetemize konuk oldular. Çok sıcak ve samimi bir aile sohbeti yaptık.

Hasibe Hanım ve Süleyman bey öncelikle sizi ağırlamaktan mutluluk duyuyoruz. Hoş geldiniz…

Hasibe hanım sizi tanıyabilir miyiz?

Ben Hasibe BOZTEPE. 13.07.1984'te Balıkesir'in Dursunbey ilçesi Taşkesiği köyünde doğdum; tamamen görme engelliyim. Ben ışıksızım. Renkler yok, şekiller yok, ışık yok… Ama umuda boyalı şarkılarım, denizaşırı hayallerim, şiire bandırdığım sözcüklerim var. Acımtırak bir hayatın nesnesi olmaktan cayalı, hatırı sayılır yıllar geçti. Ellerimin bir işe yaradığını öğrendiğimde, üreten bir hayatın öznesi olabileceğimi keşfettim.

Zamanla, annemin "bu çocuk bizden sonra ne olacak" kaygıları rafa kalktı; babamın iç çekişleri yerini gurur dolu sarılmalara bıraktı. Su aktı, yolunu buldu. Yaşadıkça deneyimlerim, benliğime yeni benler koydu. Yedi yaşındaki bir kızın kalbine, adeta 70 yaşındaki bir kadının aklı gelip yerleşti o gün. Kanıksadım evet, hedefi olmayan bir gemiye, hiçbir rüzgâr yardım edemezdi; o yüzden Âşık Veysel Körler Okulu'nda öğrenim hayatıma başladığım o ilk gün, belirledim rotamı.

Dedim kendi kendime, usulca, en özgüvenli iç sesimle: Hayallerimin götürdüğü yere doğru, tam yol ileri… İlköğretimi 1999 yılında İzmir Aşık Veysel Görme Engelliler Okulu'nda yatılı olarak tamamladım. Şunu da parantez içine almalıyım ki, o okul, adeta bir yaşam laboratuvarıydı benim için. Bugünkü hayatımın tüm kilometre taşlarını o okul döşedi. Bugün kendine yetebilen bir bireysem, oğlumun gurur duyduğu bir anneysem, eşimin hayatına iyi bir eşlikçiysem, mesleğimi Hakkı ve layıkıyla icra edebiliyorsam, hepsi Âşık Veysel Görme Engelliler Okulunun hayatıma kattıkları sayesinde. Lise öğrenimine Balıkesir Adnan Menderes Anadolu Lisesi'nde devam ettim ve 2003 yılında bu okulu birincilikle bitirdim. Aynı yıl, yıllardır hayalini kurduğum, Necati Bey Eğitim Fakültesi Türkçe Öğretmenliğini kazandım ve 2007 yılında büyük bir başarıyla mezun oldum. 2007 yılında, eğitim ordusuna katılarak, ilk görev yerim olan Konya'nın Çumra ilçesine Türkçe öğretmeni olarak atandım. Öğrencilerimle çok güçlü, kopmaz bir bağ kurdum. Daha okula ayak bastığım ilk gün onlara kendimi yalın, katışıksız bir şekilde anlattım; onlarla konuştuğumuz dil, koşulsuz sevginin, kabulün evrensel diliydi. Bu okulda şiir dinletileri düzenledim. Başarıyla geçen üç yılın sonunda, 15 Haziran 2010 yılında kendim gibi görme engelli öğretmen Süleyman BOZTEPE ile hayatımı birleştirdim. Eşimle yol arkadaşlığımız, ilk ve orta okulda yatılı okuduğumuz zamanlarda başlamaktadır. Nikâhımız, Okul müdürümüz ve İlçe Milli Eğitim Müdürümüzün şahitliğinde okulumuzun öğretmenler odasında gerçekleşmiştir. Yine aynı yıl, evlilik sebebiyle Manisa'nın Sarıgöl ilçesi Dindarlı köyündeki Ahmet Yoldaş İlköğretim Okulu'na tayin oldum. Dokuz yılım geçti Dindarlı Ahmet Yoldaş Ortaokulunda; burası bir köy okuluydu. Sanılır ki, hep öğretmenler öğretir; bana öğrencilerim de çok şey öğretti, öğretmenliğime öğretmenlik ekledi. Onlara, öyle çok şey borçluyum ki. Bu okulda, olanaksızı oldurmak genlerime kodlanmış bir şifre gibiydi. Burada da “Büyük yolun küçük Yolcuları” adıyla şiir dinletileri düzenledim ve “Salkım” adıyla okul dergisi çıkardım; bu derginin satışından elde ettiğimiz gelirle Okulumuzun ihtiyaçlarını karşılayabilmiş olmak beni çok mutlu etti. Son olarak 2019 yılından itibaren, halen çalışmakta olduğum Balıkesir Altıeylül Mehmet Akif Ersoy Ortaokulu'nda görev yapmaktayım.

Bir oğlunuz var…

Gönlümün başkentine kurulan, biricik eşim Süleyman BOZTEPE ile mutluluğumuz, 2018 yılında oğlumuzun hayatımıza girmesi ile katlandı; sevgimiz kök saldı, dallanıp budaklanıp, evlat adında bir ağaca dönüştü. Oğlumuz Ahmet Süha, ismini isimlerimizin ilk iki harflerinin birleşiminden almaktadır ve bugün 7 yaşındadır. Bugünden sonra, oğlum, ömrümün en güzel yürüyüşü oldu, benden bambaşka benler doğurdu. Artık daha kutsal bir amacım vardı: İyi bir anne olmak, oğlumun gurur duyduğu bir annenin sesini bu gök kubbede Baki kılmak. Çocuğumuzun yetişip büyümesinde ailelerimizden yardım tekliflerini ret ederek tamamıyla bu yaşa kadar bütün her şeyi ile bizzat eşim ve ben ilgilendik; birimiz sabahçı birimiz öğlenci olup çocuğumuzun ihtiyaçlarını karşıladık ve çalışma hayatımıza da devam ettik. Benim için en büyük tutku kelimelerin gücünü kullanmak, onlardan aldığım ilham ile iç dünyamı yazarak yansıtmaktır.

Türkçe öğretmenisiniz ve köşe yazarlığı ile birlikte düşüncelerinizi, duygularınızı, belki de hayallerinizi insanlarla paylaşmak için yazıyorsunuz. Nasıl başladı bu yazma sevdası?

İlkokul üçüncü sınıftaydım, öğretmenler günü şiir yarışmasıyla başladı her şey. Yazdıkça fark ettim ki, soyunuyorum karanlığımdan, usumun kendini yok sayan dogmatik bakışından. Kelimelerle resim çizdikçe, adeta başkalaşım geçirdiğime şaşıp kalmıştım. O gün bugün, değişmeyen tek şey, kelimelerimin gücü. Yazmak, adeta benim için bir terapi biçimini aldı zamanla. Kaleme aldığım şiirlerim, öykülerim, denemelerim yerel, ulusal ve uluslararası yarışmalarda birçok ödüle layık görüldü. · Eserlerimin yer aldığı İlk kitabım 2012 yılında ”IŞIKTAN ELİM” adıyla yayımlandı. · 2022 yılında ise tek baskıda iki kitap şeklinde yayımlanan, ulusal ve uluslararası edebi yarışmalarda derece almış eserlerinin yer aldığı “SENİN ADIN IŞIK OLSUN” ve “SENDEN ÖNCE KADIN SENDEN SONRA ANNE” adlı yapıtlarım yayımlandı. Bu iki kitap oğlum Ahmet Süha'ya adanmıştır.

Altı Nokta Körler Derneği'nden biraz bahsedebilir misiniz?

Engellilik yararına kurulan ilk dernek derneğimiz. Ankara merkezli, 34 şubemiz var . Balıkesir'de ise bir yıldır faaliyet gösteriyoruz. Ayrıca Altı Nokta Körler Derneği Balıkesir şubesinde yönetim kurulu üyesi, Altı Nokta Körler Derneği Genel Merkez yönetim kurulu üyesi ve Altı Nokta Körler Derneği Kadın Meclisinde şubelerde kadın sorunlarından sorumlu yürütme kurulu üyesi olarak görev yapmaktayım.

Balıkesir'de 70'i aşkın üyemiz var ama genelde 10 bini aşmış durumda.

Bir hafta öncesine kadar yer sorunumuz vardı.  O yüzden tanınırlılık kısmında biraz pasif kaldık. Eşim ve ben, kendi imkanlarımızla yer kiraladık ve orayı hazırlamaya çalışıyoruz. Eksiklerimiz çok. Onları tamamlamayınca açılış yapacağız.

 Bu arada Altı Nokta Körler Derneği Kadın Meclisinde şubelerde kadın sorunlarından sorumlu yürütme kurulu üyesi olarak görev yaptığımdan dolayı, kadınlara uygulanan psikolojik şiddet, mobbingden tutunda şube içerisinde yaşadıkları olumsuz durum karşısında alabilecekleri insiyatif, etken rol neyse bunları da yürütmeye çalışıyorum.

Etkinlik ve faaliyetlerinizden bahseder misiniz?

Biz sanat ağırlıklı bir şubeyiz. Kent Konseyi ile beraber şiir e müzik dinletileri düzenledik. 10 Ocak 2026 tarihinde de yine bir etkinliğimiz olacak. Epey ses getirecek bir etkinlik. Bunun haricinde de Rotary Kulübü ile birlikte planlıyoruz.  Bu projeyle de şubemizdeki görme engelli anneleri eğitmeyi planlıyoruz. Çünkü ben oğlum Ahmet Süha'yı büyütürken çok destek alamadım, birilerine soramadım. Hep ‘'Körlemesine'' dediğimiz yöntemle yaparak, yaşayarak oğlumu büyüttüm. Ebeveynlerimizden de destek almadık. Ne kendi ailem ne de eşimin ailesinden. Kendimiz öğretmen olduğumuz için sabahçı-öğlenci olarak derslerimizi ayarlayarak oğlumuzu bu yaşa getirdik. Hal böyle olunca keşke danışabileceğim bir engelli olsaydı, nasıl ek gıdaya geçebilirim, alt değiştirme gibi öz bakım konularını sormak, nasıl yapabilirim diye öğrenmek isterdim.

Ayrıca eşim ve ben de Kent Konseyi Yürütme Kurulu üyesiyiz. Bu hafta sonu 6-7 Aralık tarihinde  10 Burda AVM'de  derneklerin stantları kurulacak. Biz de orada yer alacağız. Ben de orada kitaplarımı satarak, kazandığımı derneğe aktarmak, bağışlamak istiyorum.

Başka Sivil toplum örgütlerinde  de yer alıyor musunuz?

Öğretmenlik mesleğinin getirdiği hizmet etme tutkusu beni sivil toplum örgütlerinde hizmet vermeye de yöneltti. Bu kapsamda Balıkesir Yazarlar ve Şairler Derneği'nin üyesiyim.

Sanırım köşe yazıları da yazıyorsunuz?

Konya'da Çumra postası, İstanbul'da kentim Şişli ve görülmeyen gazete, Ankara'da yeni Ankara gazetesi gibi gazetelerde köşe yazarlığı yaptım ve yapmaya devam ediyorum. Mayıs ayından beri Altı Nokta Körler Derneği'nin kadınlara yönelik “KİBELE” ve gençlere yönelik “GENÇ ALTI NOKTA” dergilerinde yazmaya ve bu dergilerin yazı işleri müdürlüğünü yapmaya başladım.

Bu anlamda okuyucularımıza da buradan teşekkür etmek isterim. Bu dergilerimizi ayrıca dijitalleştirdik. Facebook, instagram, you toube kanallarını aktif yaparak biraz sosyal medya ayağını güçlendirdik.


Hasibe Hanım aynı zamanda kitaplarınız da var. Biraz bahsedebilir misiniz?

SENDEN ÖNCE KADIN SENDEN SONRA ANNE, SENİN ADIN IŞIK OLSUN, IŞIKTAN ELİM olmak üzere kitaplarımda hayatımı, düşüncelerimi,duygularımı yazdım. benim için yazmak çok önemli. umarım kitapseverler de beğenirler.

Hayalleriniz nedir? Paylaşmak ister misiniz?

En büyük hayallerimden birisi öğrencilerimin ve kendim gibi görme engelli bireylerin iç dünyalarını yansıtabilecekleri, edebi eserler ortaya koyabilecekleri bir yazarlık atölyesi oluşturmak.

Derneğimize sadece şu anda Ziraat Bankası'ndan alabildiğimiz masalar var. Buzdolabı, yazıcı, bilgisayar,  gelenleri, üyelerimizi oturtturmak için koltuk, sandalye, mutfak malzemeleri dahi birçok ihtiyacımız var.

Bu arada oğlumun bir isteği var.. TTM'den derneğimize kadar sarı çizgi yapılabilir mi Görme Engelliler için? Bunu Büyükşehir Belediye Başkanımız Ahmet Akın'dan rica edeceğiz. Aslında ilk olarak Ahmet Akın'a geçen sene gitmiş ve derneğimizi açmak istediğimizi belirtmiştik. Ahmet Başkan da siz derneği açın, yardımcı olmaya çalışacağım dedi. Ancak daha sonra da görüşmeler ve bazı birimlere yönlendirmesine rağmen bir sonuca ulaşamadık.

Ayrıca bizim derneğimizin aidatı yıllık 6 TL. Evet yanlış duymadınız. Yıllık sadece 6 TL. Dolayısıyla bizim zaten dernek bütçesinden kira ve faturaları ödememiz imkansız gibi görünüyor. Tabii biz eşimle birlikte öğretmen maaşıyla yaşayan insanlarız. Nereye kadar götürebiliriz bilmiyorum.

Hasibe hanım ve Süleyman bey …Güzel ve içten duygularınız, gönüllülüğün çok daha ötesinde göstermiş olduğunuz özveri için ben teşekkür etmek istiyorum size. Hem kendi yollarınız hem oğlunuz Ahmet Süha'nın hem de çok yeni derneğinizin yolu açık olsun…Ben güzel ve kalıcı imzalar atacağınıza eminim…

RÖPORTAJ: ESİN BALIBEK