7 yıl önce, dün ...
13 Mayıs 2014 tarihinde Manisa'nın Soma İlçesindeki kömür madeninde çıkan yangın nedeniyle 301 madenci hayatlarını kaybetmişti.
Bu olay, Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en çok can kaybı ile sonuçlanan iş ve madencilik kazası olarak kayıtlara geçti.
Soma Holding şirketlerinden Soma Kömür İşletmeleri A.Ş. tarafından işletilen maden ocağındaki patlamaya, elektrik ekipmanları sebep olmuştu. Yangın, vardiya değişimi sırasında meydana gelmiş ve 787 işçi patlama sırasında yer altında kalmıştı.
Toplam 5 bin maden işçisinin çalıştığı ocakta saat 15.00 sıralarında başlayan yangın nedeniyle 420 metre derinlikteki ve 3,5 kilometre uzunluğundaki galerileri duman doldurdu, bu sırada madende bulunan işçiler mahsur kaldı.
17 Mayıs 2014 tarihinde, toplamda 301 kişinin hayatını kaybettiği ve içeride kimse kalmaması nedeniyle kurtarma çalışmalarının sona erdiği, açıklanmıştı.
Tüm ülkeyi yasa boğan maden faciasında, 432 çocuk yetim kaldı.
Kömür karası yüzleriyle tanırız onları. Karadır, alınlarından dökülen ter. İşleri çok ağır ve tehlikelidir. Madenci şehirleri, onların üzerinden şekillenir bulundukları coğrafyada.
Madenci olmak, yeraltı karanlığıyla arkadaş olmaktır.
Onlar sayesinde aydınlanır ve ısınırız.
Madenci, metanla, karbon monoksitle kardeştir.
“Önce İş Güvenliği” yazar madenin kapısında, bir de “Uğur Ola”.
Kara bir ejderhanın ağzına benzer maden ocağı. Bu yüzdendir her vardiya başında sevdiklerinle helalleşmek. Hayatta kalmış olmanın kutlanmasıdır her vardiya bitişi bu yüzden.
En çok arkadaşına güvenir madenci. Bilir ki, bir şey olursa eğer, gerçeğe dönüşürse korkulu düşler, sadece arkadaşları ulaşabilir ona.
Madenci şehirlerinde, gençlerin “en büyük” iş bulma umududur madenler.
Kazası boldur maden ocağının. Bir de ölüm olursa, acı düşer toprağa.
Grizu ve göçüktür, korkulu düşleri. Şimdi de Covid-19'a yakalanmak.
Tüm Türkiye'yi yasa boğan bu patlama sonunda hayatını kaybeden madencilerimize, Allah'tan rahmet, kederli aile ve yakınlarına da başsağlığı diliyorum.
Okunuyor olmak dileğiyle, saygılar.
