Cahit Sıtkı Tarancı'nın o ünlü "35 Yaş" şiirini bilmeyen var mı? Şair, 35 yaşı ömür yolunun yarısı olarak görüyor. Bu hesaba göre ben yolun tümünü tamamladım, şimdi "Uzatmaları" oynuyorum.
75. yaşımı birkaç gün önce bitirdim. Önümde kaç yıl var bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum.
Bu yaşa gelince hareketlerde bir yavaşlama oluyor doğal olarak. Sadece harekette mi? İstekler, arzular, yaşama bakış...pek çok şey eskisi gibi değil. Eskiden beni heyecanlandıran pek çok şey şimdi ilgimi bile çekmiyor. Ne yapalım buna da şükür.
Hava güzel, gök açık, güneş parlıyor ama soğuk var. Pencerenin önüne oturup gelen geçeni seyrediyorum. Seyrettiğim gelen geçen insanlar mı, yoksa benim yaşamıma bir şekilde giren insanlar mı? Bir sinema filminin akıp geçen kareleri gibi yaşadığım, tanık olduğum olaylar da geliyor gözümün önüne. Hayat ne çabuk geçti diyoruz ama meğer ne çok şey yaşamışız bugüne dek. O da ne? Siyaset dünyasından insanlar da var geçenler arasında. Daha çocukluk yıllarımda resimlerinden, gazete haberlerinden tanıdığım, radyoda adlarını duyduğum Celal Bayar, Adnan Menderes, İsmet İnönü. İnönü'yü ilerki yıllarda daha iyi tanıdım. Vefatında çalıştığım okulda bir tören düzenlenmiş, konuşma görevini de bana vermişlerdi....
Arkasından Süleyman Demirei, Bülent Ecevit, Necmettin Erbakan, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Kenan Evren... Kimler yok ki geçen gözümün önünden.
İhtilaller, darbeler, muhtıralar, Kıbrıs Barış Harekatı, seçimler, açılan, kapanan, birleşen partiler...
Oturduğum pencerenin önünden daha kimler geçecek acaba? Onları da görme şansımız olur mu bilmem? Ne olursa olsun, "Yaşamak güzel şey be kardeşim!" Yaşamaya devam...