Bugün 19 Eylül ve Gaziler Günü.  

         2002 yılında çıkartılan yasa ile 19 Eylül günü, Gaziler Günü olarak kabul edilmiştir. 

         Bugün; Kutlamalar, tebrikler, çiçekler, söylemler, konuşmalar,... 

         Yarın; Manşetler, makaleler, köşe yazıları,... 

         Gaziler Gününü 1 gün yaşıyoruz, 1 gün de okuyoruz. Sonrasında mecburen bitiyor. 

         Bu konuyla ilgili yazımı, farklı bir yönden yazmak istedim. 

         Gazi oldun. Gazilerimizin 1 gün sonrası ve daha da sonrası...! 

         Vücuduna üç kurşun girmiş, uzuv kaybı var, Gazi olmuş. Sonrasında dört yıl boyunca serseri mayın gibi kendini aramış, tek tek şehit arkadaşlarının mezarlarına gitmiş. Oraya mı ait, buraya mı ait. Vatan savunması yaptı ama değersiz hissediyor. 

         Sanki ailesi için Gazi olmuş. Sonrasında, insanların duyarsızlığı çok üzücü, kim ve ne için vurulmuş. 

         Koltuk değneğiyle döndü, Gazi olmuş. Sonrasında ‘daha ne olsun, çalışmadan devlet maaş veriyor' sözlerini duyuyor. 

         Vücudunda ameliyatsız organı yok, Gazi olmuş. Sonrasında, Gazileri ancak gazi olan anlıyor. Empati yapan yok. 

         Ayağını kaybetti, Gazi olmuş. Sonrasında protez bacak takıldı. Evladıyla çocuk bahçesine gitti ama diğer babalar gibi oynayamadı ve salıncakta sallayamadı. 

         Sadece vurulduğunu hatırlıyor, kendine geldiğinde Gazi olmuş. Sonrasında evde televizyon seyrediyor. Bir otobüs şoförü, iki kolu ve bir bacağı olmayan gaziye ‘şerefsiz' diye bağırıyor. 

         Mayına bastı. Sol ayağı yoktu, Gazi olmuş. Sonrasında azalan güleryüz ve tahammül.  

         Şarapnel sonrası gözü aktı, Gazi olmuş. Sonrasında, bugün bile kafasını hissedemiyor. 

         Çatışmada eli koptu, şuurunu kaybetti, Gazi olmuş. Sonrasında, vatan savunması için içeride ve sınırda çalışanlar bile duyarsız. 

         Beli kırıldı, iyileşme imkanı yok, Gazi olmuş. Sonrasında 19 yıldır yatağa bağımlı hayat. Gördükleri sonucunda hakkını helal etme konusunda, kararsız. 

         Patlamayla havaya uçtu, gözlerini açtığında ayak yok, Gazi olmuş. Sonrasında gazi gibi değil, engel gibi görüldüğünü hissediyor. 

         20 yaşında Gazi olmuş. Sonrasında 17 sene tedavi gördü ve devam ediyor. 20 defa ameliyat oldu, yüzde 93 engelli. Sosyal hayat yok. Gençlik hastanede geçti. Şimdi ‘psikolojisi bozuk‘ diyorlar. 

         Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün ‘'Gaziler, yaşayan anıtlardır'' sözünü unutmayalım. 

         Okunuyor olmak dileğiyle, saygılar.