BENDE KALAN MEKTUPLAR
- I –
Dün bir dosttan
Uzun bir mektup aldım.
Beni anlatmış sana,
Ve sen ona;
‘….Unuttum artık onu…'demişsin;
Ve bu sözü gülerek
Makam – ı iftiharla söylemişsin
Unutamazsın nokta noktam
Unutamazsın…
Çünkü insan
Unutmak için
Önce unutulmak gerek…
Oysaki sen
Hala bende esen
Eski kavak yelisin…
Unutamazsın!..
Kan değil, tüküremezsin!
Ruj değil, silemezsin!
Dişi dudaklarına dişlerimle yazdığım
Dört heceli erkek adını
Unutamazsın nokta noktam,
Unutamazsın!…
Seninle biz
Hala bir kabukta
İki badem içi gibiyiz.
Baharsın; kokacaksın.
Güneşsin ; yakacaksın.
Sabah yatağım kadar rüya dolu,
Sabah yatağım kadar sıcaksın.
Unutamam
Unutamazsın! Şimdilik bu kadar.
Öbür mektuplarımda
Daha diyeceklerim var.
Darılma sakın,
Gücenme bana,
Ankara günlerinin bembeyaz ufkundan,
Binlerce selam sana…
II
Bahar başladı nokta noktam,
Ankara'da bahar.
Verimli toprak ana..
Aylar var ki sana

Tek satır yazamadım.
Oysaki mevsim bahar,
Ötüşlerdi adın,
Kokuşlarda tadın,
Var!..
Artık yazmalıyım…
Takvime baktım bu sabah,
Ayrılalı beş ay olmuş.
Düşün ki nokta noktam.
Beş ay denilen nesne, tam
Yüz elli gün eder.
Bunca uzun ayrılıksa
İnsanı
Her şeye küskün eder.
İnan bana nokta noktam,
İnan bana …
Dargınlığım herkese,
Ve tek hasretim sana!
Düşünüyorum,
Hava keskin kokularla dolu.
Düşünüyorum
Bu yolun sağında yükselen,
Her geçişte penceresinden
Tebessümlerle gülen,
Bahçesinde iri
Yediveren kaysı gülleri
Açan evi;
Düşünüyorum bir türlü gelmiyor.
Düşüncelerimin ardı.
Ablan yanımda çorapsız geçer,
Başörtüsüz annen
Benden kaçardı.
Bu mevsimde baban
Her akşam
Bir yerine iki şişe içerdi
Gözleri
‘…Şair, iç be oğlum,
Bahar dişidir doğurur…' derdi..
Bahar başladı nokta noktam,
Ankara'da bahar.
Gönül ufkunda yağmur bulutları;
Sevmiyorum , sevemiyorum
Sensiz baharı…
— III —
Sen ey …
Yirmi dört baharımın en güzel süsü!
Sen ey
Mutlu günlerimin mutlu türküsü!
Sen ey
İlk yaz akşamları kadar güzel çocuk!

Sen ey
Ebedi bir yolculuk yaratan!
Sen ey
Çıplak bir hançer gibi
Gönlümde boylu boyunca yatan!
Sen ey
Her şeyim olan her şey!
Son mektubunda
Söz verdin:
Tut diyorsun
Tuttum!
Unut diyorsun
Unutmak mı?
Ne mümkün seni unutmak?
Güneş batarken tekrar doğmayı unutabilir mi hiç?
Gönül ferman dinler, söz tutabilir mi hiç?
Sen ey
Mutlu günlerimin mutlu türküsü!
Sen ey
Her şeyim olan her şey !…
— IV —

Bu gece yılbaşı.
Başkentte kar yağıyor nokta noktam,
Başkentte kar!..
Ve tütüyor gözlerimde
Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar…
Başkentte kar yağıyor,
Başkentte kar!..
Bu gece yılbaşı
Bilirsin ki nokta noktam,
Yılbaşında hesaplanır
Çoğu zaman
İnsanların yaşı.
Bu gece yılbaşı…
Tokmaklarında yirmi dört hece
Eğilip üstüme sessizce
Şehrin kale saati
Bilir misin nokta noktam,
Bilir misin ne dedi?
‘…. Şair , kutlu olsun, yaş otuz yedi…..'
Bir el saçlarımdan tutarak kalbimi,
Sana kadar sürükledi.
Bu gece yılbaşı.
Başkent ayakta…
Çalınan Tuna Dalgaları değildir , komşu plakta,
Ne de kıvrak bir vals havası…
Başladı gönlümde yine
On yıl evvelki kanaması…

Ne günlerdi o günler cancağzım,
Ne günlerdi.
Sen on yedisinde
Sevgilerin sesinde
Başı duman duman bir kız.
Ben
Yirmi dört üstünde,
Gönlü her güzelle nişanlı
Öylesine bir şair
Öylesine bir delikanlı…
Ne de çabuk geçti zaman…
Hey gidi dünya hey!..
Bu gece yılbaşı
Dışarda kar yağıyor,
Dışarda kar…
Ve tütüyor gözlerimde
Küllenmiş bir mangal gibi eski hatıralar…
Köşede bir kırlent,
Kırlentte resim;
Resimde mevsim.
Bartın'da bahar.
Elimle yapmışım,
Asma köprüsünden Kocamaz deresi;
Sağda ortaokul,
Okulda çocukların sesi…
Solda
Çakı Beylerinin elma bahçesi.
Derede kayık,
Küreklerde sen,
Dümende ben;
Hava berrak,
Hava ılık,
Hava temiz;
Ve sularda sarmaşan gölgemiz…
Bu gece yılbaşı.
Başkent ayakta.
Çalınan Tuna Dalgaları değildir komşu plakta.
Dışarda kar yağıyor,
Dışarda kar!..
Ve tütüyor gözlerimde
Küllenmiş bir mangal gibi eskı hatıralar…
……….
……….
RIZA POLAT AKKOYUNLU (1911 -1970)

Bu yazı 275 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail