Alman asıllı Macar Georg Türkleri, inançsız, Hıristiyanları zorla dinsizleştiren kimseler olarak tanıtır. Türkler sinsi ve kötüdür, fakat yeteneklerini kullanabilecek kadar da akıllıdır. Türkler güçlü gelenekleriyle Hıristiyanları yanıltırlar, aldatırlar, morallerini bozarlar. Ruh dinginliği ya da düşünme yeteneği açısından cahildirler. Dinleriyle, inançlarını-akılla değil- kıvançla savunurlar (Güvenç; 2000, 292).

İkiyüz yıl kadar önce İstanbul'daki İsveç elçilik ateşesinin bazı gözlemleri de şöyledir:

‘Ciddiyet, eğlencelere karşı kayıtsız davranmak Türklerin törelerinin bir parçası gibidir. Erkekler olsun, kadınlar olsun, aşırı hareket etmemeyi, telaşa kapılmamayı, mümkün olursa sofalarındaki yerlerinden kıpırdamamayı bir nevi büyüklük sayarlar. Meselâ oturdukları yerde veya ayaktayken mendillerini düşürseler veya iki adım ötedeki  bir şeyi almaları gerekse, kendileri kıpırdamaz ve iki ellerini birbirine vurmakla yetinirler. O zaman hemen bir iç ağası veya cariye koşar ve istediklerini yerine getirir. Senenin hiçbir mevsiminde burada ne maskeli eğlence, ne umumî danslar, ne karnaval eğlenceleri ne de gürültülü patırtılı bayram olur. Türkler, yaratılışlarında olan ağır başlılığı, sakinliği ancak donanma dedikleri şenliklerde bozarlar'
(Göka; 14.04.2002). Paragrafın ilk kısmında belirtilen ‘yerinden kıpırdamama'ya günümüzde patron-işgören, hanım-hizmetçi, ilişkilerinde de çok rastlanmaktadır.

İngilizler de Türkler'i ‘Hıristiyanlığın büyük rakibi ya da düşmanı', ‘Avrupa'nın korkulu rüyası', Hıristiyanlığın geleneksel düşmanı' olarak görür. Bazı İngilizler ise Türkleri ‘sözlerine sadık, yüce adaletine güvenilir, iki yüzlü davranmayan, sağlam karakterli insanlardır' diye tanımlar.

Fransızlar da ‘İnsanlar arasında Türkler, anlayış bakımından sonuncudur. İnançtan ötesini kavrayamazlar; anlamaya çalışmazlar. Ordu, Türk için gerçek oluştur.

İslam dininin Türkler üzerindeki etkisi iyi sonuç vermedi. Türkler Müslüman Asya'nın Avrupa'ya karşı savaşan askeri oldu… ‘Müslümanlık, Türk dehasına ters düştü. İslâm, bu ‘Yarı Çinliler'den ‘Acımasız İranlılar' yarattı.' Güvenç, 1896'da yayınlanan Cahun'un görüşlerini şöyle özetliyor. Araştırmacı Osman Yenseni'nin Türkiye İş Bankası yayınlarından 1975'de çıkan (Güvenç;2000, 301) ‘Türkler, Müslümanlar ve Ötekiler' adlı eseri Voltaire'in bu konudaki görüşlerini kapsamaktadır. Burada kısaca Voltaire ‘Kadınları baskı altında tutan ve güzel sanatlara ilgi göstermeyen Türkleri sevmiyorum. Ancak iftiradan öyle tiksiniyorum ki, Türklere bile çamur atılmasına katlanamıyorum' diyor (Güvenç; 2000, 304).

Prof. Güvenç'in belirttiği gibi bir Amerikalı ise tanıştığı Türk insanını, zihnindeki Türk imgesine benzetemez: ‘Siz hiç Türk'e benzemiyorsunuz' der.

ABD.'de bulunduğum 7 yıl içinde ben de çeşitli zamanlarda bu türlü davranışlarla çok karşılaştım. Türbanımın nerede olduğunu soranlara, niçin uzun sakalım olmadığını sorgulayanlara, hatta Türkleri hiç tanımayanlar ve Türkiye'yi harita da gösteremeyenlere çok rastladım. 60'larda Türkiye ancak Kore Savaşı ile 90'larda da Irak Savaşı ile çağrışım yaptırarak, bir de göbek dansı (Belly Dance) ve Türk lokumu (Turkish Delight) ile bazen de ikisi birden karıştırılarak hatırlanıyordu. Osmanlı Devleti yöneticileri, ‘Gülhane Hattı' ve ‘Islahat/Tanzimat' fermanları ile Avrupalılaşmaya çalışırken, onlara benzemeye uğraşırken, Kardinal Newmann 1854'de Liverpool'da verdiği konferanslarda Güvenç'in belirttiği gibi, ‘Türklerin savaş gücünü inkar etmiyorum. Ama işte bu güç, onları, imanın ve uygarlığın amansız düşmanı yapıyor. Onun için Türklerle savaşmak onları yok etmek zorundayız'
(Güvenç; 29.03.1993) diye yazıyordu.