Daha Hitler iktidara gelmeden önce Krupp yönetim kurulu üyelerinden Herr von Wilmowsky yönetiminde “the Central European Economic Congress” kurulmuștu. Bu forumun üyeleri Rhenish – Westphalia tröstleri idi. 1933’de Hitler Almanyası’nın Yugoslavya ile ilk görüșmeleri sona erdiğinde bu sonucu von Wilmowsky Almanya’nın Orta Avrupa’yı ele geçirmesinin bașlangıcı olarak alkıșlamıștı.
Bu düșünce, Birinci Dünya Harbi öncesinden beri Alman emperyalisminin ve propagandasının ana teması idi. 1900’un ilk yıllarında Pan-German liginin bașkanı Hasse Almanya’nın liderliğinde bir Orta Avrupa Gümrük Birliği’ni savunuyordu. Bu birlik Avusturya, İsviçre, Belçika ve Hollanda’yi da içine alacaktı.
Birinci Dünya Harbi’nin bașlangıcında ünlü milliyetçi Naumann’ın Orta Avrupa – Mitteleuropa – olarak savunduğu bu teze göre merkezi Berlin olan bir konfederasyon olușacaktı ve onun sınırları Kuzey Denizi’nden Adriyatik’e ve Karadeniz’e kadar ulașacaktı. Harpten sonra bu Pan – German tezini National Socialist’ler kabul etti ve savundu. 1931 yılında, daha sonraları Çekoslavakya Alman National – Socialist Partisi lideri olan , Frick’in İçișleri Bakanlığı sırasında bașdanıșman ve daha sonra
Bohemya’da vali olan Hans Krebs bu düșüncede idi .Yayınladığı “Paneuropa oder Mitteleuropa” isimli kitabında șöyle yazıyordu; “Central Europe ancak Almanya’nın liderliğinde bağımsız orta avrupa devletlerinin konfederasyonu ile gerçekleșebilir. Coğrafi durumu ve ekonomik ilișkileri nedeniyle Çekoslavakya ancak Almanya ve Avusturya ile beraber olabilir. Bu yolu takip etmezse orta Avrupa’nın pasifleștrilmesinde bir engel olarak görüleceği çok açıktır”. Daha 1931’lerde Krebs, Hitler’in niyetini biliyordu. Fakat bunun ötesinde Alman tröstlerinin çıkarları da bu niyeti destekliyordu. I.G.Farben kimya șirketi Avusturya’nın Aussig Chemical Works firmasını çoktan gözüne kestirmiști.
Aussig Soviet Union ve Almanya’nin en büyük șirketlerine eșit nitelikteydi. Avusturya’nın 1929’de 17,5 milyon tonla en yüksek üretimine ulașmıș kömür madeni șirketi Brüx – Duer de Alman kömür tröstleri için büyük bir av idi. Sudetenland’ı yöneten asil sınıfı Sudetenland’in ve Çekoslavakya’nın belli bir bölgesinin “liberasyon” a, özgürlüğe kavușması ile buralardaki kapitalistlerin , parlemento, basın ve politik partilerin kontrolundan ve ișçi sendikalarinın müdahalesinden kurtarılmasıni istiyordu. Bundan dolayı Sudeten Nazi lideri Conrad Henlein, 8 milyon Çek kronu ile , Çekoslavakya’nın en büyük firmalarından biri olan Schicht A.G. ‘nin sahibi tarafından desteklendi. Ayni zamanda Çekoslavakya’nın en büyük tekstilcisi Herr Liebeg’den büyük para desteği gördü. Bu destekler onların ürettikleri sabun, yağ ve tekstil ürünlerini Çekoslavakya’nın ötesinde Balkanlara kadar pazarlamasının yapılması için veriliyordu.
Çekoslavakya’nın asil sınıfı Sudetenland’ın Almanya’ya bağlanmasını istiyordu. Böylece Avusturya – Macaristan imparatorluğunun dağılması sonucunda kaybettikleri geniș arazilerini tekrar geri alabileceklerini ümit ediyorlardı. 1920 ve 1925 ‘de yapılan toprak reformları ile Çekoslavakya’da prensler, baronlar ve kontlar geniș topraklarının yarısını kaybetmiș , bu topraklar on binlerce köylüye dağıtılmıștı. Bu topraklarda kiracı olarak bulunan köylüler șimdi toprak sahibi olmuș ve böylece
265,000 çiftlik kurulmuștu. Tarım bölgelerinde bir derece güvenlik sağlanmıștı. Bu durum asil sınıfların Henlein ve Hitler’le ișbirliği yapması için yeterli nedendi. Iki lider bu toprakları onlara geri vereceğini taahhüt etmıș , onlar da içte Çekoslavakya hükümetine karșı olacak bir harekete destek olmaya söz vermișlerdi.

1938 Ekim’inde Alman ordusu Sudentenland’I ișgal etti. İșgalden üç ay sonra Godesberg, Berchtesgaten ve Münih’te ekilen tohumlar yeșermeğe bașladı. Alman finans kapital hızla Çek ekonomisine girmeye bașladı. I.G.Farben Aussig șirketinin Aussig ve Falkenau fabrikalarını ele geçirdi. Bunlar Avrupa’nin en büyük kimya fabrikaları idi.