Kimi zaman bir şiir, hatta bir dize bile bizi sarsar, tüm yaşamın anlamı oluverir. Aynı Kemal Burkay'ın şu ikiliğindeki gibi:

“Belki şehre bir film gelir

İklim değişir, Akdeniz olur; gülümse…”

Siz de şiir sever misiniz?

Şairler, “düş kurucular”dır. Sundukları ürünün ismidir, şiir.

Şiir, gizemin sesidir. Şiirin derinliğinde mutlaka gizem vardır.

Şairler, “düş gezginleri”dir. Bir şair gibi “düşler” kurdunuz mu hiç?

“Düş kurarak bakmak evrene, bilmek midir, anlamak mı? Herhalde görmek değil. Düşle bakan göz görmez, daha doğrusu, bir başka görüşle görür” diyor, bir bilge kişi.

Şiir, büyülü bir dünyadır, anlayanlar için.

Nuriye Dündar'ın, “Eylül Dokunuşları” isimli kitabındaki şu dizelerindeki gibi:

“Bazen alabora olur umut yüklü

Tüm gemilerimiz

Bazen okyanuslara yelken açar sevgimiz

Kimi zaman sığ sular kadar dinginiz

Kimi zaman kabaran dalgalar gibi öfkemiz

Her şey bizim için

Çünkü insanız biz”

Ya, Halim Yağcıoğlu'nun şu dizelerine ne demeli:

“Elim varmaz koparmaya çiçek

Yaşamalısın dalında

Senin de aşkların olmalı

Kısacık hayatında”

X         X         X

Bandırma, sanat ve kültürün kenti.

Bu kent, bugüne dek ne gazeteciler, şairler, sanatçılar yetiştirdi.

Bunlardan biri olan ve bir yıl kadar önce kaybettiğimiz şair-yazar Tahsin Kavak'la birbirimizi çok severdik. Onun şu sözleri bana adeta bir vasiyeti gibiydi:

“Önder, ben öldükten sonra beni şiirlerimle yaşat.”

Onun bu sözünü hiç unutmadım.

Yazımı, onun “Kavak Yelleri” isimli şiiriyle sonlandırıyorum:

“Köşedeki elektrik direğinin altında durdum ilkten,

başımda kavak yelleri

gölgem ayaklarımın dibine sinmiş

dayandım direğe

kaldırımdaki su birikintilerine

yıldız serptim

Sonra paşa gönlüm sıkılmış da

bir hava tutturmuşum ıslıkla

peşi sıra düşüncelerim

dertlerim Z'sine kadar bitmiş

Dudağımda ıslık,

düşüncelerimi de ardından takıştırmışım,

düşüncelerim işin keyfinde”