23.11.2021
24 KASIM VE “ÖĞRETMENİN SAYGINLIĞI!”
24 Kasım Öğretmenler Günü'nde, bir gerçeği paylaşmakta yarar var.
Türkiye Cumhuriyeti'ni kuranlar, devrimin ülkeye ve topluma yayılması görevini de öğretmene verirler.
En başta “Başöğretmen Atatürk”, öğretmene böylesine yüce ve onurlu bir misyon yüklerler.
Bu misyonla, öğretmenliğe özgü, özel bir onur, saygınlık ve kutsiyet de yükleyip armağan ederler.
İşte bu misyonun gereği olarak öğretmenler, Cumhuriyet'in hem geleceği ve hem de garantisidirler.
Fakat bu misyonu yüzünden de öğretmenler, Cumhuriyet devrimi karşıtı güçlerin, akıl ve bilim karşıtlığından beslenenlerin, hedefinde olageldiler.
Bu yüzden denilebilir ki, bu ülkede “öğretmenlerin tarihi, Cumhuriyet yıkıcılığına, akla ve bilime karşı direnişlerinin de tarihidir.” denilebilir.
“Çok sağ partili döneme” geçildiğinden bu yana, bütün sağ iktidarlar boyunca, karşı devrimin ısrarla, hiç değişmeden ve kesintisiz olarak da sürdürdüğü “öğretmen(liğ)in toplumsal saygınlığı”na yönelik politikaları ve uygulamaları hiç değişmedi, hiç eksilmedi.
Özellikle ve öncelikle, ekonomik olarak öğretmeni “güçsüzleştirmeye” başvurdular.
Böylece hem “toplumun öğretmene saygısını” ve böylece hem de kendine olan “mesleki özsaygısını” yitirmeleri amacı güdülmüştür.
Yazık ki bu yönde başarı hasıl olmuş ve amaca ulaşılmıştır!
Ayrıca akıl almaz bürokratik baskıların ve yıldırmaların her türlüsü…
Politik baskılar, sürgün ve sindirmelerin olancası…
Yerel güçlerin, eşrafın ve tutucu-bağnaz tacizlerinin daniskası…
Daha başka neler neler karşısında hep itilip kakılan, sahipsiz, desteksiz, güçsüz bırakılan öğretmen hep yalnız ve de kimsesizdir.
Yaptığı işin niteliği, önemi ve değeri ile orantısız mı orantısızca, toplumsal yelpaze içinde artık, öğretmenin sayısı çok ancak “adı yok” hükmündedir!
Önce eğitimcilik misyonu, iradesi ile mesleki varlığı gözden düşürülen öğretmen, bugün artık “öğretmen” değil, sadece herhangi bir “işgören”dir.
Durmadan, sözde değişen “eğitim-öğretim modelleri” adına öğretmenler, adeta kendi kendini bile savunamaz-koruyamaz ve tanıyamaz duruma getirilip, onu uluorta “cıscıplak” ve “kıskıvrak” bırakan bir yapıya
hapsedilmiştir.
Öğretmen her gün, her saat ve her an neredeyse her önüne gelenin, gücü yetenin yetmeyenin çok yönlü tacizine uğratılmaktadır.
Adeta “Gelen geçen, mevlayı seven vursun.” istenmektedir.
Bir güvencesi-garantisi olmaksızın açık denizlere salınmış yelkensiz teknede gibidir.
Bugün artık öğrencisinden velisine kadar, iktidar partisinin uzantılarından il-ilçe milli eğitim hatta okul müdürlerine ve müfettişlere varana kadar, öğretmen inanılmaz, akıl almaz saldırı, şiddet, yaralama, taciz, sürgün sarmalına kıstırılmış haldedir.
Her gün ülkenin herhangi bir yerinden gelen öğretmene yönelik birçok kötü haber, toplumda neredeyse kanıksanmış gibidir.
Mesleki anlamda manevi bir ağırlığının, toplumda saygınlığının kalmaması için öğretmen adeta “şamar oğlanına” çevrilmiştir.
Bütün bunlar taammüden yani bilerek ve isteyerektir.
Özellikle son yıllarda iktidar merkezli olup, doruğa çıkan “öğretmeni itibarsızlaştırma” süreci, çok yönlü olarak yürütülmektedir.
Toplum katında herhangi bir “işgören” takımı gözüyle bakılmasına yol açan anlayış karşısında öğretmene düşen, mesleği ile doğru orantılı olarak, topyekün bir “saygınlık-itibar mücadelesi” vermektir.
Bu, aynı zamanda “özüne dönmek için” gereklidir.
İtibarsızlaştırmaya karşı koyuş demektir.
Durumun “farkına varma” bilincidir.
Bu bilinç, 24 Kasımlar üzerinden, sorunun kaynağını görebilme işidir.
O halde, her 24 Kasım'ı öğretmenler, emekleri, kişilikleri, meslekleri ve mesleki onurları adına yeniden içselleştirip güncelleyebilmelidir.
24 Kasım Öğretmenler Günü'nde, öğretmenliğe yönelik her türlü, çok yönlü itibarsızlaştırma politikalarına karşı bütün öğretmenlere birlikte mücadele ve dayanışma adına, başarılar dilerim.
Başta Atatürk Başöğretmeni ve onun izindeki bütün öğretmenleri, öğretmenleri alınmış kürsüleri selamlarım.
Bu yazı 331 defa okundu.
