24.01.2022
SEVGİLİ UĞUR MUMCU AH!...
24 Ocak 1993 bir pazar günü.
Uğur MUMCU öldürüldü.
Aydınlığıydı bu ülkenin, ışığıydı, söndürüldü.
Yirmi dokuz yıldır yokluğunda, ne çok arıyoruz onu, bu görüldü.
Gerçeğin peşinde, araştıran, soran, sorgulayan, bulan gazeteciliğin son örnek adı;
Ödün vermez kararlılığıyla, hukukun yılmaz savaşımcısı;
Aydınlanmanın kalpaksız çağdaş kuvvacısı;
O gün bugündür dinmemekte, yokluğunun artan sancısı...
Daha dün gibi olsa da, Uğur MUMCU, 29 yıl oldu aramızdan ayrılalı.
O hafta, 27 Ocak'ta son kez buluşmak ve uğurlamak için Uğur'u çarşamba Ankara'da;
Salı gecesi Edremit'ten iki otobüs dolusu çıkmıştık yola.
Uğurlaştık Uğurla o gün, son yolculuğunda...
O gün bu gündür alışmak ne mümkün yokluğuna.
Haksızlığa uğramanın bile sevimli kahramanı o “Sakıncalı Piyade!”
İnsan haklarında, yılmadan, bıkmadan her mücadelede;
En yüce değer saydığı hep emekle, emekçiyle birlikte;
Özgürlük, adalet ve demokrasi için hep en önde.
Sevgili Uğur MUMCU, seni ne çok arar olduk bilsen, zaman kötüledikçe…
Döndükleri köşe başlarında, sahibinin sesi ekranlarında, kalemini satıp takla atanların ortalığı sardığı bir devri zamanda, yokluğun ne acı!
Sonsuzlukla bütünleşen ölümsüzlüğünün ardındaki onurlu yaşamın, insanlık vicdanında çoktan anıtlaştı.
Her 24 Ocak'ta buluşup seninle, yeniden yeniden yüzleşmektir kararımız.
Yokluğunda inan, ne çok kötüleşti zaman.
Lakin, yaktığın meşaleyi çoğaltıp, ışığını yayamadık henüz, bağışla bizi.
Şu kitapların var ya dizi dizi.
Ne kadar, ne kadar güncel şimdi:
“Yolsuzluk Dosyaları”nın şimdilerde, telli dosya kadar kalmadı önemi!
Vakayı adiyeden gibi!
“Suçlular ve Güçlüler”inin gücü de öylesine arttı ki yazmak ne söz, şaşırıp kalırdın!
“Büyüklerimiz”deki cüce büyüklerin, hikmetinden sual olmuyor artık!
“Çıkmaz Sokaklar"ın girdaplarında, kör kuyularda, nicedir merdivensiz kaldık!
“Tüfek İcat Oldu”nun yerini ise hiç sorma, dijital kahpelikler aldı.
Ne mertliği?
Mahremimiz de kalktı!
“Silah Kaçakçılığı ve Terör”mü?
Ne sen sor ne biz söyleyelim.
Yalnızca "iade-i itibarları" kaldı!
Hani “Söz Meclisten İçeri” vardı ya!
Hepten birbirine karıştı.
"İçeri-dışarı" hiç kalmadı.
“Liberal Çiftlik” yok mu, o çook gerilerde kaldı!
Şimdi yerini "beşi bir yerde ile "dualı, salavatlı tosuncuk" çiftlikleri aldı!
Memleket hepten çiftlik sayıldı!
Daha neyi anlatsam ah, sevgili MUMCU, daha neleri?
Cesaret bağımsızlık, ulus, yurt, Atatürk, devrim, demokrasi, cumhuriyet, hürriyet, emek, hak, hukuk, adalet!…
Hele hele gaflet, dalalat ve ihanet, ihanet!?...
Maşallah, sapasağlam ayakta “12 Eylül Adaleti” ne demek?
“Rabıta” falan ohoooo!..
Onu hiç sorma!
“Bir Uzun Yürüyüş” ise tam da "gemi azıya almış" durumda!
Menzile koştu hep adım adım, yavaş yavaş!
“Tarikat-Siyaset-Ticaret” kuzu sarması, o artık başka bir savaş!
“Gazi Paşa'ya Suikast”i yazar mıydın bilmem ama; şimdileri görünce, şaşırıp kalır mıydın ne?!
“Eğilmeden Bükülmeden”
elbet hep seninleyiz. Düşüncelerinin izindeyiz.
Lakin öyle de olsak, bir hayli buruktur içimiz!
Sevgili Uğur Mumcu,
Seni ne çok özledik?
Çocuklarımız büyüdü.
Elindeki fotoğrafınla oğlum, otuzunu gördü.
Birçokları dede oldu!
Yoldaşların olarak yokluğunda yan yanayız seninle hep, daima omuz omuzayız.
Eksilmedi, eksilmez kararlılığımız.
Yokluğunda hep genç durduk, dimdik kaldı başımız.
Lakin bizi bağışla; yokluğunda bir hayli kabarıktır maruzatımız!
Bu yazı 325 defa okundu.
