15. Yüzyılın ortalarında 1444'de Gutenberg'in matbaayı icadıyla eski eserleri elde etmek ve okumak kolaylaşmış, 1469'da Plinus'un ünlü ‘'Tarih -i Tabii'' si – Doğal Tarih'i – basılmış ,böylece bilimsel eserler çoğaltılmaya başlamıştı.Bu dönemin en önemli kişisi , Alman filozof, teolog, matematikçi, astronom ve Rönesans hümanizmasının ilk Alman önderi, Kardinal Nicholas de Cusa'dır. (1401 – 11.8. 1464). Bilimde deneyi temel alan bir bilgindir. Büyüyen bir bitkinin havanın ağırlığının bir kısmını aldığını ilk kez söyleyendir, bilimde tartının önemine ve gereğine inanmış ve terazi üzerine bir eser yazmıştır. Kardinal dünyanın hareket ettiğine ve evrenin sonsuz olduğuna inanmış bir filozof idi. Batı'da astronominin gelişmesine en çok yardım edenlerden biri İstanbul'un fethinden sonra İtalya'ya gelmiş olan humanist, teolog, Katolik Kardinal Yoannis Bessarion'dur.(2.1.1403 Trabzon - ?). Kopernik sisteminin temellerinin kurulmasında, İtalya'da ikisi de trigonometrici Purbach(1423 - 1461) ve Regiomontanus'la – asıl adı Johannes Müller -(1436 – 1476) birlikte  çalışmıştır. Görüldüğü gibi bu iki yüzyılda Avrupa'da eski Yunan ilminin kaynaklarına gidilerek yeni yeni düşünceler ve incelemeler ortaya atılmıştır.

11.yüzyıldan beri Bizanslılarla temas halinde olan Türkler böyle bir ihtiyaç hissetmemişler hatta Yunan kaynaklarına gitmek yerine Arapça'daki ilmin esas kitaplarını bile inceleme gereği duymamışlardır. Örneğin ne Almagest ne de Aristo'nun müsbet ilimler üzerine eserleri , ne de botanik, elkımya ve coğrafyaya ait eserleri incelenmiştir. Bu yüzyılların bilginleri , El – Harizmi, E- Bruni ve İbn Sina gibi büyük bilginlerin ana kitaplarına  baş vurmak yerine büyük eserlerin özetlerine şerh – açılma - , yeniden şerh, haşiye – açıklama- ve not yazmakla yetinmişler , vakit geçirmişlerdir.''