Bu toplantıda Avrupa’daki her ülkede ve Rusya’da varolan Yahudi nufusu tespit edildi. Yahudi kimliği 2. Ve 3. nesle kadar tanımlandı. O güne kadar alınan önlemler görüşüldü. Bundan sonra Yahudilerin nasıl tahliye edileceği ( öldürüleceği , yokedileceği) üzerinde duruldu. Bu prosesin hızlandırılmasına karar verildi. Mutabakat sağlanarak, Final Solution – Son Çözüm- için hazırlanan protokol imzalandı.
Böylece tarihte ilk kez bir ırkı yoketmek için geniş kapsamlı bir plan hazırlanmış oluyor ve uygulamaya sokuluyordu.
1942 yılı başlarına kadar , gettolaşmalardan, işkencelerden , kurşunlanmalardan ve zorunlu işçilikten dolayi , harp başladığından beri geçen üç yıl içinde, Yahudi soykırımında öldürülecek olanlarin sadece yüzde yirmi beşi hayatını kaybetmiştir. Yüzde yetmiş beş hala yaşıyordu. Fakat 1943 başlarına
gelindiğinde , bir tahmine göre, öldürülen toplam altı milyon Yahudinin yüzde yetmiş beşine yakını , bu yıl içinde imha edilmiştir.
1941 Aralığında SS, ilk ölüm kampını, Polonya’da Lodz kentinden altmıs kilometre ötede Kulmhof adıyla Chelmno’da açtı. Burada imha operasyonu kamyonlarda gerçekleştirildi. Bekçiler kapalı kamyonetlere Yahudi ve Çingeneleri doldurduktan sonra , kapıları kapatıyor ve kilitliyor, sonra içeriye egzos gazı göndererek ölüm gerçekleştiriliyordu. Bu yöntem daha önce T-2 elemanları tarafından engellileri yoketmek için kullanılmıştı. Trenlerle Chelmno’daki ufak köy istasyonuna getirilen
tutuklular , önce kamyonlarla merkezin bulunduğu şato avlusuna götürülüyor ve Almanya’ya gönderilecekleri söyleniyor, daha önce duş almaları gerektiğinden kendilerine su ve havlu verilerek kamyonetlerin duş kısmına topluca sokuluyor ve hayatlarına zehirli gazla son veriliyordu.
Kamyonetler, sonra, cesetleri ormana götürüyor, ölmemis olanlar da orada kurşunlanıyordu.
Kamyonetlerden cesetleri indirme ve gömme işlemi, ayakları zincirli Yahudilerin teşkil ettiği Özel Birime, Sonderkommand denilen birime yaptırılıyordu. Hergün oniki , onüç kamyon ortalama günde bin kişinin cesedini ormana taşıyordu. Geride kalanların giyim eşyalarının tasnifi ve paketlenmesi yine Yahudi tutuklulara yaptırılıyordu. Cesetlerden altın dişleri ise Nazilerin daha güvenilir buldukları Ukraynalı yardımcıları çıkarıyordu. ’42 yazında Chelmno ve çevresi ceset kokusundan geçilemez oldu.
Bu nedenle Alman yetkililer fırın inşa ederek, cesetleri fırında yakmaya başladılar.
Bölgenin Alman komutani 1942 ortalarında Himmler’e gönderdiği raporda bir iki ay içinde bölgedeki 100.00 Yahudi’nin “özel işlem” e tabi tutulma sürecinin tamamlanacağını bildirdi. 1941 Aralığından 1942 sonuna kadar Chelmno’da çoğu Yahudi 145.000 kişi ve 5000 Çingene öldürüldü. 1944 sonunda
görevini tamamladığı için kamp kapatıldı.
’42 Mart’ında Lublin yakınlarındaki Belzec kampı faaliyete geçti. Polonya Genel Government valisi Hans Frank, bölgesindeki Yahudiler’in Final Solution’ın ilk kurbanı olacağını ilan etmişti. Belzec işçi kampı bu nedenle ölüm kampına dönüştürüldü. Kamp sürekli olarak dizel egzos gazı üretecek sabit ekipmanlarla donatıldı. Ilk parti 15.000 Yahudi 1.Nisan.1942’de kampa getirildi. 1943 ilkbaharında kamp yıkılıncaya kadar 600.000 Yahudi ve binlerce çingene burada imha edildi.
Sobibor kampı yalnız öldürme amacıyla kuruldu. Reinhard Heydrich adından kaynaklanarak kurulan Reinhard kampları zincirinin bir halkası olan Sobibor’da 1942 Nisan’ından 1943 Ekim’ine kadar Polonya, Sovyetler Birliği, ve Avrupa’nın çeşitli ülkelerinden sevkedilen 250.000 Yahudi’nin hayatına son verildi. Trenle kampın kapısına kadar getirilen tutuklulardan, hasta ve zayıf olanlar kurşunlandıktan sonra, işçi olarak kullanılabilecekler ayrılıyor, geri kalanlar sonra gaz odalarına
gönderiliyordu.
