Hiç kimsenin yanlışına ortak olmadım

Yaptığı yanlışı fark edince doğrusu konusunda uyardım

Bu ödevimizdir aslında

Zamanın getirdikleriyle yetindim

Bunların bazen farkına varamıyoruz

Geç değildir diyerek yürümeye devam ettim

Bilgi ve deneyime inandım

Onun sayesinde kendimi tanıdım

Başkalarının kötü huylarını

Alıp benimsemedim…

Aksine tavrımın çizgisini onlarla paylaştım

“İnsanları değil eşyaları kullanın” düşüncesine inandım

Farkıma varılmasını değil, bildiğim doğrunun büyümesini istedim

Yaratıcının verdiği huzuru ve onun dehasını hayretle seyrettim

Kabullenmek yerine güzelini yapmak önemliydi

Bütün düşünürlerin belli başlı ilkelerini okudum

Bana yakın olanları geliştirmeyi denedim

Ne yazık ki hüsran yine insanın kendisinden geldi

Bütün bedelleriyle dolu bir zamanı

Yeniden ve yeniden yaşadım

Hiç kimsenin gölgesine girmedim

Güneşin yakıcılığını gerçeğin kendisiyle özdeşleştirdim

Aynı ve benzer olanları tercih etmedim

Bireye ve canlıya saygıyı özümsedim

Yapamadıklarım ikilemde kaldığımdandı

Bu durumda düşünmeye devam ettim

Hiç kimseye benzer olmak istemedim

Herkes bilgili olduğunu savunuyordu

Bilgilerini sergilemelerini bekledim

Küçük notlar aldım

Bilgisizliklerini fark ettiğimde onlara söylemedim

Gerek yoktu böyle küçük gösterilere

Rol model dayatmalarına rağmen

Benim bende olan özelliğimi sahiplendim

Emeği olan, yardım eden herkese teşekkür ettim

Umarım sizler de bu paylaşımlarımı paylaşırsınız

Anlamsız tuzaklar olan kıskançlık ve böbürlenmeden uzak olursunuz