Dünyanın birçok ülkesini gezmek, çeşitli kültürlerle karşılaşmak, farklı insan tipleri ve karakterlerini tanımak herkese nasip olmaz.

        Mesut Oğuz, denizci olarak askerliğini tamamladıktan sonra denizden bir daha ayrılmamış. 

Emekli olana kadar hayatının büyük bir kısmı karadan uzakta geçmiş.

        İşçi olarak başladığı gemicilikte güverte reisliğine kadar yükselmiş.   

       Ailesinden, vatanından ayrı kalsa da severek yapmış bu mesleği. 

       Aylarca yapılan yolculuklarda şiirleştirmiş dünyasını.

        Özlem, gurbetlik, aşk gibi  duyuları mısralaştırmış.

        Sevdiklerinden uzak kaldığı bir bayramda hanımına   duyduğu özlemi samimi bir üslupla anlatıyor. Karısını gülle karşılaştırıyor ve onu parlayan bir yıldıza benzetiyor.

        Karısına duyduğu sevgi, saygı ve güven Türkmen kültüründeki aile kavramını anlatması bakımından dikkat çekicidir.

        Evinden ayıran deniz onu çaresizleştirmiştir.  

                                    ………

         Gülden güzel yârim

         Gökte yıldız gibi parlayan yârim

         Avradım, yârim yüz akım, can yoldaşım 

         Bu Kurban Bayramı ayrı düştük neyleyim.

         ….. 

        “Hasretli Akşam “başlıklı şiirinde duygularını bir fotoğraf gerçekliğinde anlatıyor.

          Gemi tasviri, uçan kuşlar, içtiği sigara dumanı, kuşların sesleri insanı doğa ile bütünleştiriyor. 

        “Hasreti duman eden” imgesi şairin iç dünyasını somutlaştırıyor. Neşe içinde uçan kuşlarla kendi ruh halini karşılaştırıyor.

         ……..

         Oturdum geminin pupasına halatların üstüne

         Yuvasına dönen kuşları seyrettim bu akşam

         Cigaramdan çektim bir nefes, hasreti duman ettim

         Neşe içinde uçan kuşların seslerini dinledim bu akşam.

         Şair “Anadolu Kızları “başlıklı şiirinde üslubuyla Karacaoğlan'ı hatırlardır. Anadolu'nun kızlarının dertleriyle dertlenir. Onların zengin iç dünyalarını sezinler 

                                    Garip Mesut oturup düşünür

                                    Anadolu kızlarının halini bilir

                                    Deste deste gül derleyip verir 

                                    Gül yüzlüdür şu Anadolu'nun kızları

            Şair, denizlerde aylarca süren yolculuklarında istediği zaman sevdiklerine kavuşamamanın hüznünü yaşar. Hayal dünyasında kurduğu buluşmalar gerçek olmasa da hayalî kavuşmalar onu rahatlatır. 

           Bedenini sevdikleriyle bir arada olmamasını bir kader olarak görür. Bir gün mutlaka kavuşacaktır. Sevdiklerini dizeleriyle teselli eder.

                                        …….

                                     Uçar gönül gider sılaya

                                     Beden gitmez kalır burada

                                     Bekle sevdiğim belki ilkbaharda 

                                     Döner gelir bu beden de sılaya

          Mesut Oğuz, gezdiği gördüğü yerlerde edindiği birikimlerle döner doğduğu yer Yassıçalı'ya
          Güre'ye iki kilometre mesafede bulunan bu yerleşim yeri ormanlar ve zeytinliklerle çevrili büyüleyici bir güzelliğe sahiptir. 

            Şair emekliliğini burada geçirmektedir. 

            Birikime, tecrübeye, bilgiye önem veren şair, yazar Sinan Kahyaoğlu'na da şiir yazmıştır.

                              Sen ki Kazdağının yücesisin Sinan Hoca

                              Kartal çimende yaylamak yeter bize 

                              Sen ki ulu bir çınarsın

                              Gölgende durmak yeter bize

                              Hû dost

                             ……..

        1964 doğumlu Mesut Oğuz, sazı ve şiir tekniğini köylüsü Hüseyin Çavuş'tan öğrenmiş.  Ozanlığını herhangi bir rüyaya bağlamıyor.

        Dizelerini içinden geldiği gibi söyleyen Oğuz, şiirlerinde Garip Mesut mahlasını kullanmaktadır. Şiirlerini bir defterde toplayan ve henüz yayınlanmış eseri bulunmayan Mesut Bey'e sağlık ve huzur dolu bir ömür dilerim.