İnsanlarını yanlış davranışları çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: (Toffler; Hatman; 1998, 82)

KARAKTER NEDENLERİ; Bazı kişiler doğrunun ne olduğunu bilmediklerinden, ya da yanlış yapmaya çekinmediklerinden yanlış davranırlar. Bazı durumlarda kişiler otoriteye karşı geldiklerinden ve kendi çıkarlarını her şeyin üstünde tuttuklarından yanlış yaparlar. Hiçbir program bunları yola getirmez. İşveren kuruluş böyle bir kişiyi bulmayı ve işine son vermeyi ümit eder.

BİLGİYE DAYALI NEDENLER: Bu bölüme giren kişiler doğruyu yapmak istemektedir. Fakat bilgi eksikliğinden dolayı yanlış davranmaktadır. Bilgi eksikliğinin kaynağı değişebilir;

Gerekli bilgiye sahip değildirler .İhtiyaç duydukları bilgi var fakat onu tam anlamamaktadırlar. İstedikleri bilgi var, onu anlıyor, nasıl uygulayacağını bilmemektedirler.Nasıl uygulayacakları bilgisini nereden alabilecekleri bilmemekte ya da istemeleri durumunda “beceriksiz” sayılacakları için istemeye çekinmektedirler.

İyi bir program açık, seçik bir şekilde bu sorulara yanıt vermelidir. Kişiler bu bilgilere sahip olunca hareket ve davranışlarından sorumlu olmalıdır.

UMUDA DAYALI NEDENLER: İnsanlar gerekli olan her şeyi bilmektedir; yasaları, kuralları, bilgiyi nereden alabileceklerini, her şeyi bilmektedir, fakat iki şekilde düşünmektedirler;

1. Bağlı oldukları kişi ya da şirket onlardan sorunu göz ardı etmesini, kendi önündeki işle meşgul olmasını istemektedir,
2. “Düşünme, yap” etkisi altında olduklarını düşünürler. Şirketin ya da müdürlerinin onlardan “düşünme, karşı görüş söyleme…”dediğimi yap” dediğini düşünürler. Eğer aksini belirtirlerse işlerinden atılacaklarını sanırlar.
3. DEĞERLENDİRMEYE DAYALI NEDENLER: Bu durumda kişiler “doğru yanıt”ın olmadığı bir sorunun içindedir. Birbirinin karşıtı kurallar ve yasalar yürürlüktedir. Kişi ancak sorumlu olduğu yönetici ile görüşerek uzlaşma yoluyla soruna çözüm getirebilir.

1990'lardan itibaren özel ve kamu şirketlerinde “doğru davranışları, iyi davranışları” öngören programların uygulanmasının hızla geliştiği belirtilmekte ve programlara “İŞ AHLÂKI” ya da “KURALLARA UYMA” adının verildiğine işaret edilmektedir. (Hartman; 1998, 80-84)

“KURALLARA UYMA” programları “YASAKLARA UYMA” programlarına çok benzemektedir. Programlara katılanlara öğretici durumda olan şirket avukatları, firma içi denetleyiciler (auditor), müfettişler ya da firma içi ilişkiler sorumluları hangi kurallara, ne zaman uymaları gerektiğini, uymamaları durumunda başlarına ne geleceğini anlatırlar. Programın havası emredicidir, dinleyicilere “güvenilmez” açısından bakılır.

“ETİK” programları daha çok öğüt verici niteliktedir. Programları genellikle şirketin insan Kaynakları Bölümü ya da Sosyal Politika Grubu düzenler ve iyi insan olmayı, doğru hareket etmeyi öğütler.