03.04.2023
HER HAFTA ÜÇ ŞİİR
1)KİMİ SEVSEM / SENSİN …
Kimi sevsem sensin / hayret
sevgin hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin /hayret
senden nedense vazgeçilmiyor
her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin /hayret
kapıların kapalı girilemiyor
Kimi sevsem sensin/ senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur /sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin /hayret
in misin cin misin anlayamıyorum
ATTİLA İLHAN ( 15.6.1925 – 10.10.2005)
2) İLK AKŞAM
(ÜÇ ÖPÜCÜKLÜ GÜLDÜRÜ)
_ Çıplak, üstünde tek geceliği var,
İnadına pencerenin camına
Sokuluyor yapraklarıyla dallar,
Nasıl da hemen yanına yanına.
Koca iskemleme geldi oturdu
Yarı çıplak gülüyordu çapkınca
Sanki döşemedeki ürkek kumru,
Küçük ayakları ince mi ince.
_ Mum renginde, sarı, kaçak bir ışık
Kanat vuruyordu gülücüğünde-
Gül sineği gibi pembeye aşık
Oynuyordu ak göğsünün üstünde.
-Öpünce minik ayaklarını ben
Biraz hoyrat , biraz tatlıca güldü,
Ve dudaklarından, çın çın titreşen
Gül kristal bir gülücük döküldü.
Çekti ayağını, sevimli küçük
Ayağını, dedi ‘'Bitti mi işin?''
-Kızdırdı mı seni bu hoş öpücük
Ceza mıydı bana tatlı gülüşün !..
Dudaklarımın altında çırpınan
Yalnız gözlerini öptüm usulca.
Afacan başını atıp arkaya,
Dedi: ‘'Oh, böylesi çok daha iyi!..
Söyleyecek bir çift sözüm var bayım..''
O sözünü henüz söylemeden
Bir öpücük ile ben noktaladım,
Güldü, pek hoşnutsuz, belli halinden …
-Çıplak , üstünde tek geceliği var,
İnadına pencerenin camına
Sokuluyor yapraklarıyla dallar,
Nasıl da hemen yanına yanına.
ARTHUR RİMBAUND (20.10.1854 – 10.11. 1891)
Çeviren : Erdoğan Alkan (10.6.1935 – 20.6.2014)
3)SÜPÜRGENİN ÖLÜMÜ
Süpürge oturdum, fidanlıkta büyüdüm
Ağalar gibi el üstünde taşındım.
Sıkıldım kılpıranga yaylarında gezindim
Şehre indim dükkanlarda kuruldum
Gelin eline düştüm odalarda kırıttım
Üç hafta uyumadım bay damada süründüm
Çöp tenekesine girdim en sonu beslemeye darıldım
SALAH BİRSEl (14.11.1919 – 10.3.1999)
Bu yazı 256 defa okundu.
