Evde kalış süremiz 1. ayını doldurdu. Daha ne kadar kalacağız bilemem. Evde geçen 24 saatimizi plana bağladık. Sabahleyin kalkış, kahvaltı, arkasından ev içinde kısa bir yürüyüş, televizyondan günlük haberleri izleme, pencereden sokağa bakış, yürüyen yaşlıları kınama, sonra onları anlamaya çalışma vs vs. En büyük lüksümüz balkonda 15- 20 dakika durup hava almak.
İyi ki biraz yiyecek bir şeyler alıp koymuşuz. Bugüne dek onlarla idare ettik ama artık tükenmek üzereler. İmdadımıza seyyar manav yetişti. Komşular telefon etti; aşağıda manav var, almak istedikleriniz varsa bildirin dediler, biz de bildirdik, manav kapımıza kadar getirdi.
Yeni bir kitap alamadığım için evdekileri ikinci kez okumaya başladım. Kitaplıktan rast gele bir kitap aldım, adı “Ölüme Yolculuk”! Bu da nereden çıktı? Gerçi Jorge Semprun bu kitabında Fransız direniş hareketini anlatıyor ama adı bugünlerde hoşuma gitmediği için okumaktan vaz geçtim.
Onun yerine Divan edebiyatından şiirler, Ömer Hayyam’dan rubailer, Konfüçyüs’ten “Konuşmalar” okudum.
Hiç izlemediğim kadar televizyon izliyorum bugünlerde. Doğal olarak merak ediyoruz
gelişmeleri. Sadece Türkiye değil, dünyanın diğer yerlerinde de durum nasıl, öğrenmek istiyoruz. Dileğimiz, herkes gibi bu beladan kurulmak elbette.
Corona salgını devam ediyor ama bazı ülkeler uyguladıkları kuralları gevşetmeye başladılar. Kimi mağazaları, kimi alışveriş merkezlerini açıyor. Okulları bile açmayı düşünenler var. Doğru mu yapıyorlar, bilemem.
Bir aydır evdeyiz demiştim; haliyle sıkılıyor insan.Günümüzü bir plana bağlasak bile bir an geliyor onlar da yetmiyor. Meğer sokağa çıkmak ne büyük bir özgürlükmüş!
Kurallara sonuna kadar uyacağız elbette ama acaba diyorum biz yaşlılara da günde 1 saatçik izin verseler de maskemizi takıp eldivenlerimizi giyip, sosyal mesafeye dikkat ederek biraz hava alsak, acil ihtiyaçlarımızı gidersek nasıl olur?
Her şeye karşın umutlarımızı yitirmeyelim, çok karamsar olmayalım. İnsanlık tıbbın, teknolojinin bu kadar gelişmiş olmadığı dönemlerde bile buna benzer salgınları atlattı, bu da geçecek. İş biraz da bize düşüyor; “Bana bir şey olmaz” demeden, kurallara uyarak, evde kalarak salgından kurtuluşu hızlandırabiliriz.
Eksikleri, yanlışları görelim, söyleyelim ama ölçüyü de kaçırmayalım; başka ülke televizyonlarını izliyorum, ABD’deki yakınlarımla konuşuyorum, inanın onlara göre çok iyi olduğumuz hususlar var. Bunları da görelim ve moralimizi yüksek tutalım.
Bugünler geçecek ve insanlık büyük bir ders almış olarak yaşamaya devam edecek.
