I)SONBAHAR
Fani ömür biter, bir uzun sonbahar olur.
Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, tarümar olur.
Mevsim boyunca kendini hissettirir veda;
Artık bu dağdağayla uğuldar deniz ve dağ.
Yazdan kalan ne varsa olurken haşır neşir;
Günler hazinleşir, geceler uhrevileşir;
Teşrinlerin bu hüznü geçer ta iliklere.
Anlar ki yolcu , yol görünür serviliklere.
Dünya’nın ufku , gözlere gittikçe tar olur,
Her gün sürüklenip yaşamak ruha tar olur.
Insan duyar yerin dile gelmiş sükutunu;
Bir başka musikiye geçiş farzeder bunu;
Teslim olunca va’desi gelmiş zevaline,
Benzer cihana gelmeden eski haline.

Yaprak nasıl düşerse akıp giden suya,
Ruh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya,
Duymaz bu anda taş gibi kalbinde bir sızı;
Farketmez anne toprak ölüm maceramızı.
Yahya Kemal Beyatlı
 

II) KAPALI ÇARŞI
Giyilmemiş çamaşırlar nasıl kokar bilirsin,
Sandık odalarinda;
Senin de dükkanın öyle kokar işte.
Ablamı tanımazsın,
Hürriyette gelin olacaktı, yaşasaydı;

Bu teller onun telleri,
Bu duvak onun duvağı işte.
Ya bu camlardaki kadınlar?
Bu mavi mavi,
Bu yeşil fistanlı..
Geceleri ayakta mı dururlar böyle?
Yaşu bembeyaz gömlek?
Onun da bir hikayesi yok mu?
Kapalı Çarşı deyip geçme;
Kapalı Çarşı,
Kapalı kutu
Orhan Veli

III) KORKUYORUM
Her yerde ayni hava, ayni koku, ayni dert
Korkuyorum
Sen de kaçma bu şehirden
Yalniz bırakma beni
Gökler bile değişiyor bir anda
Ardından geliyor bak
Güneşiyle, bulutuyla gökyüzü
Sen de kaçma bu şehirden
Yalniz bırakma beni
Ben fakir sahilin
Kahır yüklü çocuğu
Korkuyorum
Cahit Irgat