“İnsanlar can derdinde, sen sümbül!”
Bunları ben kendime söylüyorum. Corona günlerinin kırk bilmem kaçıncı gününde, evde dört duvar arasında kalınca istekler de anlamlarını, amaçlarını yitirip böyle abuk
subuk şeylere yöneliyor.
Doğayı severim. Hele bahar aylarında doğa bir başka güzel gelir bana. Geçmiş yıllarda bu aylarda fırsatını buldukça doğaya açılır, onun bir parçası olarak uzun yürüyüşler
yapardım. Açan çiğdemler, papatyalar, gelincikler, diğer kır çiçekleri, yemyeşil kırlar,
uçan kuşlar bana adeta can katar, kendimi doğa gibi yeniden doğmuş hissederdim.
Bu bahar kırlara gidemedim, çiçekleri, otları, kuşları göremedim. Evden bile çıkamadım. Çok sevdiğim sümbülü alamadım, kokusunu içime çekemedim. Bu nedenle
birkaç gün önce “Acaba diyorum” başlıklı bir yazı yazdım; biri bana içinde sümbül olan kır çiçeklerinden derlenmiş bir buket getirir mi ki diye seslendim.
Bunun gerçekleşmeyeceğini biliyordum ama ne yalan söyleyeyim içimde küçük bir umut kırıntısı da vardı. Hani bir fıkra var ya; adamın biri eski bir ülkede ölüme mahkum
edilmiş. O kişi, kurtulma umuduyla atları çok seven krala haber göndermiş, atınızı bir yıl içinde uçurabilirim diye. Arkadaşı böyle bir şeyin olmayacağını bildiği halde neden
böyle vaatte bulunduğunu sormuş. İdam mahkumu şu yanıtı vermiş: Bu süre içinde belki kral ölür, belki ben ölürüm, belki at ölür. Belli olmaz belki de at uçar!
Ben de belki biri okur da bana sümbül getirir diye bir fantezi yaptım.
Hayır, sümbüller gelmedi! Kimse kapımı çalıp bir demet çiçek getirmedi. Ben de şöyle düşündüm: Yazımı kimse okumadı. Okuyan varsa onlar da önemsemedi. Hepsi bana ne, dedi. Belki, başkası yapsın diye düşündü. Belki sümbül bulamadılar. Belki de bizim evi bulamadılar.
Hangisi olursa olsun, sümbüller gelmedi. Bu saatten sonra da gelmez. Beklemekten vaz geçtim!
Sümbül için değil, başka bir şey için de kimse gelmedi, kapımızı çalmadı. Evde iki kişi dönüp duruyoruz. İyi ki ilaçlarımızı, yiyeceklerimizi zamanında biraz fazla almışız.
“Baharı görmeden yaz geldi geçti” diye bir şarkı var. İnşallah öyle olmaz. Baharı göremedik, bari yazı görelim. Şarkıdan sonra bir şiirle noktayı koyalım:
“Dört mevsim geldi geçti / Bekledin bir çiçek açsın diye
Açmadı açmadı / Yapma bir gül iliştiriver saçına
Bırak başını rüzgara / O olmazsa bu olsun”.
Yapma çiçekleri buldum, şimdi rüzgarı bekliyorum!