Wild Smith, “Hiç kimsenin acısını küçümsemeyin. Herkes bir şekilde acı çekiyor. Sadece bazıları diğerlerinden daha iyi gizliyor, o kadar” diyor.

Çok doğru. Çünkü acının tarifi olmaz. Onu bir yaşayan, bir de taşıyan bilir.

Bir de şunu unutmayın. Gözyaşlarınızı düşmanlarınıza asla göstermeyin.

X X X

Her konuyu bildiğini sanan ve çok konuşan insanları sevmiyorum.

Televizyon kanalları bu insanlarla dolu. Birbirlerini bile dinlemiyorlar ve hep konuşuyorlar.

Bilmediğim hiçbir konuda konuşmam. Sadece dinlemekle yetinirim.

Dinlemeyi bilirsen ağaç kökünün bile bir hikâyesi vardır.

X X X

Umut, insan yaşamının vazgeçilmez bir kaynağıdır. Umutların olduğu yerde ise sevgi mutlaka vardır. 

Umutsuzluğa asla alışmayın!

X X X

İnsan, başarı için mutlaka öncelikle kendisi çaba harcamalı. Başkalarından medet ummamalı.

Ünlü oyuncu Katharine Hepburn şöyle diyor:

“İnsan yaşadıkça anlıyor ki, kendi kayığını kendin çekmezsen, bir yerlere gidemiyorsun.”

X X X

Ernest Hemingway, ünlü “Çanlar Kimin İçin Çalıyor?” isimli kitabında şöyle diyor:

“Yeryüzünün herhangi bir yerinde bir insan ölürse senin de bir parçan ölür onunla birlikte. Onun için sorma. Bir çan sesi duyduğunda bil ki, o çan senin için çalıyor.”

Yani tüm canlılar ölümlü. 

Dünyayı sevgi kurtaracak. 

Cahit Zarifoğlu, şöyle diyor:

“İnsan sevmeli,

Bazen bir insanı

Yahut da bir ağacı

Ya da kanadı

Kırık bir kuşu”

X X X

Cahit Sıtkı Tarancı, “Affan Dede” isimli şiirinde, çocukluğa özlemini o kadar güzel dile getirir ki…

Hepimiz özleriz çocukluğumuzu…

Dertsiz, sorunsuz geçen doyumsuz yıllar…

Cemal Süreya, “Keşke hep çocuk kalsaydık da en büyük yaramız, dizimizdeki yara olsaydı” diyor.

X X X

Korkunun, demokrasilerde yerinin olmaması gerekir. Korkunun egemen olduğu ülkeler çağdaşlıktan uzaktır. Tabii ki bunun, o ülkede yaşayan insanların yürekli olup olmadıklarıyla da yakından ilgisi vardır.

İşte size bir Hint masalı:

Bir fare, kedi korkusundan sürekli endişe içinde yaşamaktadır. Büyücünün biri fareye acır ve onu kediye dönüştürür. Ama fare, kedi olmaktan son derece mutlu olacağı yerde bu kez de köpekten korkmaya başlar. Büyücü onu bir kaplana dönüştürür. Kaplan olan fare, sevineceği yerde, bu kez de avcıdan korkmaya başlar. Büyücü bakar ki ne yaparsa yapsın, farenin korkusunu yenmeye olanak yoktur. Onu tekrar eski durumuna dönüştürerek, şöyle der:

“Sana yardım edemem, çünkü senin korkun cinsinden değil, yüreğinin küçüklüğünden kaynaklanıyor!”

X X X

Öğretmenlik, tabii ki çok kutsal ve önemli mesleklerin başlarında gelir. 

Bir öğretmenin en önemli birikimi, aradan geçen yıllardan sonra kendisini arayan öğrencileridir. Öğretmenin etkisi hiç bitmez. Yaşam boyu sürer.

İnsan her yaşta öğrenir. Yaşam, en büyük öğretmendir. Halen öğrenmeye çalışırken, yaşadığım olaylardan da yeni deneyimler elde ediyorum.

X X X

Bugünlerde kafama takılan bazı sözcükler var.

Neler mi?

Cazgır, baş pehlivan, efsane, kestane, aday adayı, aday, istifa, döneklik, değişim…

Aman, boş verin gitsin!