(Bir önceki yazımın devamı)

Cumhuriyet hükümetleri, çeşitli eğitim politikaları ile, ülkemizin ihtiyacı olan insan yetiştirme çabalarına girmiştir. Cumhuriyetimizin kurulduğu ilk yoksul yıllarında bile yurt dışına
öğrenciler gönderilmiş. Eğitmen kursları ve okuma yazma kursları açılmış. Köylere okul yapma girişimleri artmış. Üniversiteler düzenlenmiş, yurt dışından öğretim üyeleri alınmış. Köylere öğretmen yetiştirmek için Köy Enstitüleri açılmış. Orta öğretim düzeyinde eğitim veren Sağlık Meslek Okulları, Teknik Ziraat Okulları, Hayvan Sağlık Okulları, İlk Öğretmen
Okulları, Otelcilik ve Turizm Okulları, Ev Ekonomisi Okulları vb. gibi parasız yatılı, lise düzeyinde eğitim veren, meslek sahibi yapan okullar vardı. Okumak için okullara ulaşma sıkıntısı çeken dar gelirli ailelerin çocukları bu okullarda devletin koruması altında, pozitif himaye ile okurlardı. Bu okulların adı önce lise yapıldı. Sonra da tamamen kapatıldı.
Köy Enstitüleri'nin başarısını kimse tartışamaz. Dünya eğitim tarihinde saygın yerini almıştır. 1954 yılında kapatılmasıyla yoksul köy çocuklarına önemli bir kapı kapatılmıştır.
Orta öğretime öğretmen yetiştirmek için Eğitim Enstitüleri vardı. Bu okullar da parasız yatılı idi. Türk Milli Eğitimine hizmet etmiş pek çok başarılı öğretmen bu okullardan yetişmiştir.
Kapatılmaları ile yine bir kapı daha kapanmıştır.

Ordumuzun ihtiyacı olan subay ve astsubayları yetiştiren Astsubay okulları, Askeri Liseler, Harp okulları da dar gelirli ailelerin çocuklarının, sınavlarını kazanmak koşuluyla okuma
fırsatı bulduğu ve hayallerine ulaştıran okullardı. Bu okullar da parasız yatılı okullardı. Kapatılması ile bu kapılar da kapatılmış oldu.
Ülkemizde İngilizce, Fransızca, İtalyanca öğretim yapan yabancı okulları var. Çocukların ve velilerinin bu okullara ilgisi artınca 1955-1956 öğreti yılında altı Maarif Koleji açıldı. Bunlar İstanbul- Kadıköy ,İzmir- Bornova, Eskişehir,Konya, Samsun ve Diyarbakır Maarif Kolejleridir. Sınavla seçme öğrenci alan bu okullara istek artınca, zamanın hükümeti 1975- 1976 öğretim yılında hem adını değiştirerek, hem de sayısını arttırarak Anadolu Lisesi'ne çevirdi, Anadolu Liselerinde sınavla girmiş öğrencilere iyi bir yabancı dilin yanında, ikinci bir yabancı dil de öğretiliyordu. Bu okulların üniversite sınavlarındaki başarı yüzdesi de çok yüksekti. 2003- 2004 ders yılında 432 Anadolu Lisemizde 205 706 öğrenci okurken, 2016- 2017 öğretim yılına gelindiğinde okul sayısı 2434'e, öğrenci sayısı 1 341 699 çıkarılmıştı.
Bu rakamlar başarı gibi görülmesin. Birçok lise, Anadolu Lisesi'ne çevrilmemiştir, Anadolu Liseleri düz lise yapılmıştır. Sınavla başarılı öğrencileri toplayan bu okullara puan şartı
aranmaksızın öğrenci alımları yolu açıldı. Okulların İdari yapıları ve sınavla alınan öğretmen kadroları dağıtıldı. Yabancı dil derslerinin sayıları yarı yarıya azaltıldı. Beş yıllık ilkokuldan sonra
öğrenci alan bu okulların (bir yıl hazırlık, üç yıl ortaokul, üç yıl lise idi) hazırlık ve ortaokul kısımları kapatıldı. Öğrencileri büyük çoğunluğu parasız yatılı okuyordu. Dar gelirli aile çocuklarına bu kapılar da kapandı. Oysa bu okullar hayalleri gerçekleştirme koridorları idi.
Köy Enstitülerinin kapatılmasını ülkemiz için büyük kayıp sayarız. En az onun kadar büyük kayıp olarak, Anadolu Liseleri'nin kapatılmadan kalitenin düşürülmüş olmasını
görüyorum.
Fen Liseleri'ne yine sınavla en başarılı sayısal puan alabilenler giriyor. Bu okul mezunları da üniversitelerin en yüksek puanlı bölümlerine giriyorlar. Fen Liselerinden pek çok bilim adamı
yetişmiştir. Devlet okulu Fen Liseleri de parsız yatılı öğrenci alıyor. 2018- 2019 ders, yılında 310 fen lisesinde 125 bin öğrencinin 63 bin yatılılık olanağı var. Dilerim bu pansiyon ya da parasız yatılılık yok edilmez.
Fakir halk çocuklarına yol açan bu parasız yatılı koridoru, sosyal devletin sağladığı bu pozitif himaye kapıları tek tek kapatıldı. Onlara artık işçilik ya da ara eleman olma koşulları
kaldı. Hayal kurdukları bir üst sınıfa, gelir guruplarına atlama olanağı birer birer yok edilmektedir. İşte eğitim politikaları bu nedenle çok önemlidir. Siyasilerden bunu ısrarla talep etmeliyiz.
Yazımı Büyük Atatürk'ün şu sözü ile bitireyim. ‘'Eğitimdir ki, bir ulusu ya özgür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da esaret ve sefalete terk eder.''

Bu yazı 606 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail