Bir şafak vakti idi,
Çaldığında ölüm kapımı.
Açmadım,direndim onat.
Penceremden doğsun istedim
Tüm mutluluğuyla,o güzelim hayat.
Geleceksin bir gün biliyorum,
Kovacaksın,ölüm yalnızlığını kapımdan
Ve o mutlu gülüşünle,
Yaşamım olacaksın.
Akşamın kızıllığında,
Ölüm yalnızlığının çizgıleri var yüzümde
Öyle yorgunki gözlerim
Açılmıyor gecenin karanlığında.
