Çocuk tanımı, bebeklik ve ergenlik zamanları arasındaki  gelişme döneminde bulunan, küçük yaştaki oğlan veya kız için kullanılıyor. 

           İnsan hakları, kişinin doğumundan itibaren sahip olduğu ve birey olarak hak ettiği,  kimsenin ondan alıp veremeyeceği, yaşaması için gerekli, toplumsal açıdan kabul görmüş olan yasal haklardır. Bu haklar; Irk, dil, din, etnik köken, sınıf, yaş ve din gibi farklılıklar gözetmeksizin, bütün insanlar için geçerlidir.   

          Hakların korunması ve uygulanması, devletin sorumluluğundadır. Devletin görevi, hakların uygulanmasını gerektiren ulusal-uluslararası yasaları yerine getirmek, hangi haklara sahip oldukları konusunda vatandaşları bilgilendirmek ve bilinçlendirmektir. 

         Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Beyannamesinin yeterli olmayacağı düşüncesinden yola çıkılarak, çocuğun özel hak ve gereksinimlerini koruyup kollamak, çocuğun kendisi ile ilgili kararlarda görüşünü almak amacıyla 10 yıl süren çalışmalar sonucunda hazırlanan, Çocuk Haklarına dair Sözleşme, Birleşmiş Milletlerin 44. Genel Kurulu'nda 20 Kasım 1989 tarihinde oy birliği ile kabul edilen, çocuklara ilişkin ilk uluslararası sözleşmedir. 

         20 Kasım, her yıl dünyanın tüm ülkelerinde 'Dünya Çocuk Günü' olarak kutlanmaktadır. 

        Türkiye, ilgili uluslararası anlaşmalara, taraftır. Yasal düzenlemeler, çocuk hakları ilkeleriyle, uyumludur.  

         Medeni Kanun, Çocuk Koruma Yasası ve Türk Ceza Kanunu 18 yaşına kadar olan tüm erkekleri ve kızları, çocuk olarak tanımlamaktadır. 

         Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı'nın, Çocuk Hakları İzleme ve Değerlendirme Kurulu'nun hayata geçirilmesi ve Çocuk Hakları ile ilgili ilk Strateji Belgesi'nin benimsenmiş olması, olumlu gelişmelerdir. 

         TBMM çatısı altında, Çocuk Hakları İzleme Komitesi ve Çocuk Hakları Komisyonu çalışmalarına devam etmektedir. 

         Hanehalkı bütçe araştırmalarında, çocuk yoksulluğu konusunun ayrı olarak incelenmesi, öngörülmüştür. Çocuğun önce yoksulluktan kurtulmuş, sonrasında da eğitimli, sağlıklı ve haklarının bilincinde bireyler olarak yetiştirilmesi gerekiyor. 

         Çocuk işçiliği ile mücadele çok önemli. Çocukların sömürü aracı olarak kullanılması, beraberinde çocuğun eğitim hayatından çıkmasını getiriyor. Çocuğun ihmal ve istismarının başlangıcını da çocuğun eğitim hayatından kopması teşkil ediyor. Çocuğun cinsel sömürü ve suistimale karşı daha iyi korunması için hafifletici neden, göz önüne alınmamalıdır. 

         Çocuklara küçük yaştan itibaren haklarını öğreterek, hakkını nasıl alacağını göstererek, kendine güvenli nesiller yetişebilir.

        Okunuyor olmak dileğiyle, saygılar.