HAMMURABI YASALARI
Hammurabi bu dünyada adaleti sağlama görevinin kendisine verildiğini, bu görevin yerine getirilmesine son derece dikkat ettiğini, insanlara bir baba gibi davrandığını, halkı için hiç durmadan çalıştığını, milletini barışa kavuşturduğunu, halk arasında korkuyu kaldırdığını ve güveni kurduğunu, hakkaniyete uygun bir yönetim getirdiğini söyler. Kendisinden sonra gelecek hükümdarların yasaların yazılı olduğu kitabedeki adalet sözlerini okumasını, yasaları değiştirmemesini ve kabartma taşı yerinden kaldırmamasını önerir.
Hammurabi yasalarının yazılı olduğu kitabe 1901-2 yıllarında İ.de Morgan yönetimindeki bir Fransız heyeti tarafından Sus şehrinde yapılan araştırmalar sırasında bulunmuş ve Louvre Müzesi'ne getirilmiştir. Bu yasalar birçok dile çevrilmiştir. Başlangıç, metin ve sonuç bölümlerini kapsayan bu kitabe 282 maddeden oluşur. Metin kısmı daha çok özel hukuk, ceza hukuku ve yargı usülünü ilgilendiren hükümleri içerir.
Bu yasaların devlete ilişkin hükümlerine göre Hammurabi'nin devleti, teokratik bir devlettir. Onu Tanrı görevlendirmiştir. O Babil ilahının temsilcisidir. ‘'Babil Güneşi'' ünvanını taşımaktadır. Amacı ülkede hak ve adaleti sağlamaktır. Hammurabi kendisini kırallığının ebedi mirasçısı görür ve kendisini ‘'Adaletin Hükümdarı'' olarak tanımlar.
Ülkede feodal bir yapı vardır. Federal devletin bir aristokrat sınıfı oluşmuştur. Bazı durumlarda asilliklik babadan oğula geçer. Askeri ve sivil bürokraside bu kendini daha çok gösterir. Hammurabi yasalarının bazıları aşağıda belirtilmiştir. 13 rakamı uğursuz sayıldığında bu nolu bir madde yoktur.
Madde 3: Bir kimse büyüklerinin huzurunda bir suç iddia eder ve yaptığı suçlamayı kanıtlayamazsa, iddia ettiği büyük suç ise ölümle cezalandırılır
Madde 5: Bir yargıç bir davaya bakıp karara varırsa hükmünü yazılı olarak sunar. Daha sonra verdiği kararda bir hata ortaya çıkarsa ve bu hata onun kendi hatasından kaynaklanıyorsa o zaman davada onun tarafından kararlaştırılan para cezasının on iki mislini öder. Halka ilan edilerek yargıçlık görevinden alınır ve bir daha yargıçlık koltuğuna yargıçlık yapmak için oturamaz.
Madde 6: Bir kimse tapınağın ya da mahkemenin eşyasını (kamu malını) çalarsa ölümle cezalandırılır ve ondan çalınmış malları satın alan da ölümle cezalandırılır.
Madde 36: Bir kabile reisinin, bir adamın ya da bir tebaanın kiraladığı arazisi, bahçesi ve evi satılamaz.
Madde 122: Bir kimse saklaması için başkasına gümüş, altın ya da başka bir şey verirse. Verdiği her şeyi birkaç tanığa göstermelidir, bir sözleşme hazırlamalıdır ve ondan sonra saklaması için teslim etmelidir.
Madde 127: Eğer herhangi bir kişi rahibelere ya da herhangi bir kişinin karısına iftira atarsa ve bunu ispat edemezse bu adam yargıç huzuruna çıkarılır ve alnı, derisi çizilerek ya da saçı kesilerek işaretlenir.
Madde 128: Bir adam bir kadını karı olarak alır; ancak, aralarında herhangi bir ilişki söz konusu olmazsa, bu kadın o adamın karısı olmaz.
Madde 144: Bir adam bir kadın alır da bu kadın ona hizmetçi verirse ve çocuklarına bakarsa ancak, buna rağmen adam başka bir kadın almak isterse, ona izin verilmez. Bu adam ikinci kadın alamaz.
Madde 149: Bir kadın kocasının evinde kalmak istemezse babasının evinden getirdiği çeyizi tazmin edilir ve kadın gidebilir.
Madde 229: Bir inşaatçı herhangi bir kişi için bir bina inşa eder ve bu binayı uygun bir şekilde yapmazsa ve onun yaptığı bina yıkılıp sahibini öldürürse inşaatı yapan da öldürülür.
