ÇAKALLAR, leş yiyicilerdir.
Ölmekte olanın, ölenin başına çullanırlar.
Güçlü olana saldırmazlar.
Güçlü olan, güçten düştüğünde, çöktüğünde, bu anı sabırsızlıkla bekleyen
çakallar, güçten düşmüş, düşürülmüş zavallıyı parçalarlar, bölerler ve yiyip
bitirirler.
Hele güçlü olan bir diz çöksün, sen o zaman gör çakalların bayramını.
X X X
Bu dünyada, bu acımasız dünyada, insan olarak, tek olarak ve toplum olarak
özgür, güçlü, başı dik yaşamak istiyorsan, güçlü olacaksın, çok güçlü. Bilimin
ipine tutunacaksın, teknolojik gelişim ve değişimlerin içinde çağdaş bir insan, bir
toplum yaratacaksın.
X X X
Kişi olarak, toplum olarak, devlet olarak…
Gericiliğin gelgitinde, ilkel, zavallı, çağdışı kalırsan, önce yanı başındaki çakallar
ulumaya başlar, giderek bu ulumalara büyük çakallar da katılır.
Çökerler tepene.
Ha, bilesin.
X X X
Çakallar, leşle beslenir.
Sabırla güçlü olanın gücünü yitirmesini beklerler.
Hepsi gizli bir birliktelikte…
Güçlü olan hele bir diz çöksün.
Önce çaktırmadan, sonra yavaş yavaş, cesaretlendikçe daha çok ulumaya
başlarlar. Ve güçlendikçe ulumaları daha çok, daha çok yükselir. Karanlığa
sürükledikleri güçlüyü önce parça parça ederler, sonra yiyip bitirirler. Ortada
güçlü olan diye bir şey kalmaz.
X X X
Tek ve birlikte yaşayan güçlü, bilimin aydınlığında, mutluluğu ve sevinci
yaratmanın uğraşında olan güçlü, yükselen çakal seslerini duyup, anlamalıdır.
Çakallar çoğalıyor.
Çakallar güçleniyor.
Ulumalarını dinleyin.
İyi dinleyin.

Bu yazı 64 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail