“Çanlar Vadisi'ne gidiyoruz.” dedi Çağlayan. Şimdi, dedim içimden, yine bizi dağ tepe dolaştıracak! Sevdiğim dağ sularından içmek için çantama porselen çay fincanımı
yerleştirdim. Gerçi elimi çeşmelere dayayıp içiyorum ama kandırmıyor. Kana kana bardak dolusu karlı su içmek isteğim, bana doyulmaz bir tat verecekmiş gibi geliyor...
   Yine derin vadilerin kıyısından ve mükemmel yollardan, köprülerden geçiyoruz. Çam ormanları, kat kat vadilerin giysileri gibi... Kızım Çiğdem, vadilerin dibindeki çağıldayan
derelerde kanocuların fotoğraflarını çekmek için, uğraşıyor.
   Pencereleri pembe-kırmızı sardunya çiçekli otelleri geçiyoruz. Kırmızı kiremitli ahşap dağ evlerinin, yemyeşil Alp çayırlarını “kilim nakışları” gibi süslediğini görüyoruz. Temmuz
sıcağında, o serinliği içe işleyen dağ ve çimen kokusunu ciğerlerimize çekiyoruz.
   Orman birdenbire bitti. Çok yüksekteyiz şimdi. Avusturya Tirolleri yumuşak tepeler, zümrüt yeşili otlarla kaplı. Basınca ayaklarımız gömülüyor. Dizlerimizi örttü otlar. Arasında
rengârenk çiçekler... Yere oturunca yumuşak bir minderdeyiz sandık. Çayıra uzanıp gökyüzündeki karnabahara benzeyen bembeyaz bulutlara bakıyoruz. Bu bulutlar sağanak
yağmurun habercisi! Her yönden çeşitli tonda çan sesleri duymaya başladık. Merak içindeyiz.
   İşte önümüzdeki tepeyi aşınca, geniş bir alana dağılmış yüzlerce montofon ineğini gördük.
   Her biri günde otuz ile elli kilo arası süt veren inekler. Boyunlarına çeşitli büyüklükte çan asılmış. Dağların müziğini oluşturan çan sesleri, bitmeyen bir dağ senfonisi yaratıyor, böylece hiç eksilmeden sürüp gidiyor. Ne çoban, ne bekçi gerekiyor... Uçsuz bucaksız Alp çayırlarında özgürce otlayan Avusturya'nın mutlu inekleri…
   Bu çayırlar yaz boyu üç dört kez biçilip, otlar kurutuluyor. Uzun ve karlı geçen kış ayları için bu kuru otlar depolanıyor. Bol süt veren inekler de bu kuru otlarla bahara çıkabiliyor.
   Trende rastladığımız Türk işçilerinin, pencereden gördükleri bu ineklere bakıp:
“Neden bizim ineklerimiz çok zayıftır? Avusturya inekleri, hem çok besili, hem de çok süt veriyor,” diye dertlendiklerini hatırladım birden.

   Alp çayırları diz boyu yemyeşil otların arasında renkli çiçeklerden oluşuyor. Bu ot çeşitleri besleyici türlerden. Üç haftada biçilip kurutuluyor. Biçilen tarla sürülüp gübreleniyor,
akşama sağanak yağmurla gübre suyu köklere iniyor, otlar beslenip tekrar boy veriyor. Yaz boyu defalarca biçilen çayır otları kurutulup balya yapılıyor, kış için samanlıklarda
saklanıyor.
   Uzayıp giden tren yoluna, tepenin altında kalan bölümü için, çığ düşmesin diye, kilometrelerce beton parmaklıklı koruma tüneli yapılmış. Tren âdeta yüzlerce direği olan uzun
bir koridordan geçer gibi, akıp gidiyor. Ne yol kapanması, ne ulaşımın aksaması söz konusu, kar gönlünce yağabilir!
   Biz bunları düşünürken arabamızdan o kadar uzaklaşmışız ki... Dağların büyüsüne kaptırmışız kendimizi! Karnabahar bulutlar, çok yükselmiş. Birden sağanak yağmur başladı.
   Arabamıza koşarken çok ıslandık. Yağmur bardaktan değil, kovadan boşalıyordu! Bu, canım çayırların sırrını çözmüştük!

Bu yazı 485 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail