Bu konunun neresinden başlamalı bilemiyorum. Bir iktisatçı, ekonomist değilim ama Türkiye koşullarında yaşıyoruz. Artık küçük çocuk bile markete gidince ‘' aaa baba bak ne kadar pahalı ‘' dediği bu zamanda herkes ekonomist oldu.
Artan enflasyon, zamlanan herşey, zamlanan faturalar ülkemizi yaşanmaz bir hale getirdi.
Ülke sevdalısı olsak da, insanlarımızın özellikle gençlerimizin burada bir gelecek görememesi de içler acısı…
Vatandaşın sadece alt ve üst kesim olarak ayrıldığı, geçtimiz birkaç yılda orta seviyenin kalmadığı Türkiye'de neye yansak bilmiyoruz.
İşsizlik vardı pandemi oldu. Pandemi oldu işsizlik arttı…Ama kime göre?
Bize…

TÜİK tarafından açıklanan 2020 yılı Temmuz ayı işsizlik verileri, ülkemizdeki gerçek işsiz ve atıl işgücü sayısının ulaştığı boyutları yansıtmaktan ise çok uzak. Temmuz dönemi itibariyle çalışmaya hazır durumda olmasına rağmen iş aramaktan vazgeçen 4 milyon 201 bin kişi, TÜİK tarafından yayımlanan göstergelerde işsiz olarak sayılmıyor bile.

Bu kişileri ve mevsimlik işçileri mevcut işsiz sayısına ekleyerek hesaplanan geniş tanımlı işsiz sayısı 8 milyon 518 bin kişi, “Geniş Tanımlı İşsizlik Oranı” ise yüzde 23,8.

Üstelik istihdam içinde gözüken ancak işbaşında olmayanlar eklendiğinde ülkemizdeki geniş işsiz ve atıl işgücü sayısı 11 milyon 92 bin kişiye, oranı ise yüzde 31,0'e ulaşmakta. Diğer bir ifadeyle, her üç kişiden biri işsiz ya da atıl durumda.


Asıl konu ise genç işsizliği… genç nüfusun istihdam oranı düşmekte, mevsimsel etkilerden arındırılmış genç işsizlik oranı hala çok yüksek seviyede seyretmeye devam ediyor.

15-24 yaş grubunu kapsayan genç nüfusta işsizlik oranı yüzde 25,9 olurken,istihdam oranı 4,5 p uan azalarak yüzde 30,4'e geriledi.

Ne eğitimde ne de istihdamda olanların oranı ise bir önceki yılın aynı dönemine göre 0,4 puanlık artışla yüzde 29,8 seviyesinde gerçekleşti.


İşini kaybedenlerin önemli bir bölümü işsizlik sigortası imkanlarından yararlanamayan ve geçimlerini sürdürmek için başka bir gelir ve güvenceye sahip olmayan çalışanlardan oluşuyor. Koronavirüs salgınına yönelik açıklanan paketlerde bu kesime yönelik somut ve yeterli hiçbir destek mekanizması geliştirilmedi bile.

Kendilerince tatmin olma yöntemi olan kısa çalışma ödeneği, Allah'a emanet…Tam anlamıyla sefalet ücreti…

İşten çıkarmalar yasaklanınca ancak kayıtlı çalışanlar işlerini koruyabildi. Ama normal dönemde elde ettikleri gelirin çok altında bir gelirle yaşamak zorunda kaldılar. Kısa çalışma ödeneği alan çalışanlara Nisan-Temmuz döneminde ortalama olarak kişi başına aylık 1.547 lira, ücretsiz izne ayrılanlara ise net 1.168 lira ödeme yapıldı.

Asgari ücretin 2.324 lira, Türk-İş tarafından açıklanan açlık sınırının 2.448, yoksulluk sınırının ise 7.973 lira olduğu bir ortamda bu tutarların insanlık onuruna yakışmayan sefalet ücreti denilebilecek düzeyde olduğu açık.

Artık tercih insanların…Erken seçim olursa hepsini açıkça göreceğiz…

Yandaş kanalların yayınlarıyla ülkenin asli görevlerini biz herşeyi akıl ettik, yaptık gibi söyleyen,kendini bir süperman gibi gösterip, ülkeyi sözde kurtarma operasyonuyla Başkomutan zannettiren, kurları umruna koymayarak üstten bakan alaycı hallerle ‘'para bakanı'' oluverenlere diyorum…
İşsizlik ücreti bitince gözyaşıyla 56 yaşında evine ekmek bulmaya çalıştıran bu devlete, gençleri bir at gibi koşturup sanki eğitimi bir şart gibi gösteren ancak okusan da okumasan da vasıfsız bırakan bu sisteme, öğretmenin maaşını bir ‘'zul'' olarak gösteren yöneticilere, emekli maaş ödemelerini bir meziyet gibi anlatanlara, kadınların onurlarını yerlerde ezen devlet görevlilerine, ter içinde çalışıp evine mikrobu götürüp ‘'acaba ölür müyüm?'' diye hiç düşünmeyen sağlıkçılara verilen 6.00 TL'lık zammı layık görenlere, herşeyden öte parsel parsel toprağımızı satanlara yazıklar olsun…

Bu yazı 458 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail