12.10.2020
HALKÇI SİYASET/Çİ(2)
Aynı başlıklı yazımın, bu ikincisi.
İlki "Halkçı Siyaset" idi.
Bugünkü de "Halkçı Siyasetçi" üzerine.
Yaşadığı ülkeyi yurt bilen, kaderini ülkesinin kaderine;
kıvancını da ülkesinin kıvancına bağlamış olan insanların bütününe "halk" denir.
Halkın halk tarafından, yine halk için yönetilmesine dayalı olan "halkçılık":
-Siyasi demokrasi (halk yönetimi)
-Yasalar önünde eşitlik
-Toplumsal dayanışmadır.
"Halkçılık" ayrıca ulusal egemenlik ve ulusal irade ile bütünleşiktir.
"Halkçılık" halkın tamamının refahını sağlamayı hedeflerken; ekonomik ve sosyal olarak da zayıf toplum kesimlerini güçlendirmeyi temel alır.
Halkçılık, hiçbir kişiye, gruba ya da zümreye herhangi bir üstünlük ve ayrıcalık, imtiyaz tanımaz.
"Halkçılık"ta etnik, dinsel, mezhepsel kökenler, mensubiyetler ve de aidiyetler gözetilip öne çıkarıl(a)maz.
"Halkçılık" sosyal adaleti, sosyal güvenliği, gelir dağılımında adaleti, halkın yönetime katılma, devletin hizmet ve olanaklarından eşit olarak yararlanmasını amaçlar.
Atatürk'ün;
“Yeni Türkiye Devleti, bir halk devletidir, halkın devletidir.
Hükümetimiz de halk hükümetidir." demesi, boşuna değildir.
Bu yüzden "halkçılık" Türkiye'de demokrasinin de temelidir.
İşte bütün bunları, halkçı politikaları ve uygulamaları gerçekleştirip yaşama geçirecek olan da "halkçı" yönetim, "halkçı" siyaset ve "halkçı" siyaset kadrolarıdır.
Ancak bugün gelinen noktada, ülkenin ve Cumhuriyet'in içinde bulunduğu bu ağır mı ağır koşullarda, "halkçı" siyasetçilerin sorumlulukları da artmıştır.
"Halkçılık" adına siyaset yapanlar, şahsi hedeflerini partisinin hedeflerinin önüne koy(a)mazlar.
Böyle yapanlar, ancak ve ancak pofesyonel "siyaset erbabı" ya da "siyaset esnafı" sayılırlar ve öyle anılırlar.
"Halkçılık" için zararlıdırlar.
Fakat onlar her şeye rağmen hep kazanmak
için yanıp tutuşurlar!
Hele hele bu koşullarda halkçı siyasetçiler, sadece şahsi hevesleri, hırsları ve kazançları uğruna davran(a)mazlar.
Şahsi siyasi hesapları adına, bulundukları siyasi noktalara da hakim olmaya çalışıp, halkçı dayanışmayı ortadan kaldır(a)mazlar.
Mal, mülk, zenginlik, ayrıcalık-imtiyaz elde etme, lüks içinde, gösterişli yaşama adına yanıp tutuşanlar, "halkçılık"ta samimi ve inandırıcı olamazlar, tabanı ve halkı kandır(a)mazlar.
"Halkçı" değerleri istismar edip, popülist şovlarla yanıltıcı davran(a)mazlar.
Kazanma uğruna her yolu geçerli sayarak, demokratik değerlerin yanında, aslında her şeyi çürütüp yozlaştır(a)mazlar.
"Halkçı" siyasetçi, sadece "halkçılık" üzerinden, halkı ikna edip inandırma amacı ile siyaset yapar; "halkçılık" dışında çeşitli aidiyetler, mensubiyetler ve çeşitli kimlikler üzerinden dolanamazlar.
Paranın gücünü ve güç odaklarını arkasına alarak kendi dışındakilere bu yolla üstünlük kur(a)mazlar!
Halkçı siyasetçiler kendi aralarında eşit ve adilce yarışırlar; liyakat, yetenek, birikim ve yetenekleriyle öne çıkarlar.
Halkçı siyasetçiler, demokratik değerlere bağlı olup, devamlı kendisini vazgeçilmez say(a)mazlar.
Halkçı siyasetçiler, bir şekilde elde ettikleri siyasi pozisyonları, kendi siyasi geleceği adına daraltıp kullan(a)mazlar.
Dışlayıcı, ötekileştirici ve tasfiyeci davran(a)mazlar.
Halkçı siyasetçiler, kendi iç rekabetlerinde dahi entrika, hile, düzen, yalan dolan, ayak oyunlarına başvur(a)mazlar.
Bencilce, egoist ve kariyerist davran(a)mazlar.
Kendi partilisinin gözünde, meşruiyet dışına savrul(a)mazlar.
"Siyaset esnaflığı" yapanların belki kendine hayrı olsa da, aslında bunlar, "halkçılığın" çok uzağındadırlar; halkçılık adına hayırsızdırlar.
"Halkçı siyasetçiler" halkın karşısına çıktıklarında da
"Yok birbirinizden farkınız; hepiniz cebinizi düşünmektesiniz!" sözlerine muhatap kal(a)mazlar.
"Halkçı" siyasetçiler, parti içi örgütsel demokrasiyi savunurlar; "süreç odaklılık" yerine" sadece kendisiyle sınırlı "sonuç odaklı" davran(a)mazlar.
"Ne olursa olsun, ille de vekillik, başkanlık vb olsun!" hesabı ve kurnazlığı içinde ol(a)mazlar.
Böyle, sözde "halkçı" siyasetçilerin, kendileri dışında başka hiçbir şeye-yere hayrı dokunmazlar.
"Halkçılığın" kamburlarıdırlar.
Bu yazı 579 defa okundu.
