Doğrulardan bahsetmek kolay gibi görünür. Ancak bunun bir başka acı yöne de vardır. Çünkü doğrulardan bahsettikçe çevrenizdekilerin sayısı da azalmaya başlar. Herkes bana bir şey olmasın mantığı ile oraya buraya kaçışır. Oysa bilinmez ki, söylenmeyen bir doğru bir gün onların da ihtiyacı olduğu gerçektir. Dünyanın yalan haritasının çıkarılması halinde simsiyah hale dönüşen bir harita karşısında hayrete düşerdik. Hiç kimse gerçekleri konuşmak istemiyor. Belki işine gelmiyor, belki de o loşluğu hoş buluyorlar. Çocukkan bizlere vurgulanan her zaman gerçeği konuşun iddiasının çürümesi üzücüdür. Yerine göre işine göre mantığı ile hareket edilmesini öğütleyenlerin bizlere nasıl bir öğüt verdiğinin farkında olmadığını sanıyorum. Gerçekleri konuşalım. Hep birlikte bunun keyfine varıp, yanlışı gündemden çıkaralım. Böyle bir çağrıya kimler kulak verir acaba?

Yıllardır doğrudan yana olmayı savunan birisi olarak, yanlışın övgüye değer bulunmasının şaşkınlığını yaşıyorum kimi zaman. Doğrudan beslenemeyen bir zihniyetin içinde bulunduğu kaosun nasıl çözüleceği bir soru işaretidir.  Kendi mantığı içinde doğrunun yerini ve anlamını belirlerken yanlışın ortaya koyacağı bilgi kirliliğinden bir fayda sağlanmayacaktır. Bazen neden ve niçin sorularının cevap bulması için doğrunun üzerinde anlaşma sağlamak gerektiğini ve böylece yanlışın üstüne doğan bir güneşin güzelliğini daha net bir şekilde anlayabileceğimizi hatırlamalıyız. Eskinin doğru söyleyen, eğri bilmeyen kişilerinin nerede olduklarını merak ediyorum. Herkes yalandan yana bir dönüş yapmamıştır. Bu inanılmayacak kadar büyük bir çelişki. Belli ki bazı kişiler çekinceleri yüzünden kenara çekilmişler, bu tabloyu izliyorlar. Keşke böyle olmasaydı. Herkes gerçek ve doğru konusunda cesarete gerek duymadan, bir ödevmiş gibi hareket edebilseydi.