Ülkede mevcut öğretmen sayısı kadar öğretmene ihtiyaç varken, yüzbinlerce öğretmenin bir gün bile kendi mesleğini yapamadığı, binlercesinin inşaat işçisi,
garson, kurye, kasiyer vb. olarak çalıştığı, kimilerinin umutsuzlukla intihara sürüklendiği koşullarda, öğretmenler midir yük olan, yoksa siyasetin ekonomik tercihleri mi?
Kısmen özelleşen ama özel sektör payının, her geçen gün arttığı alanlar, sağlık ve eğitimdir.
Bu model, kanamayı değersizleştirmek üzerinden bir söylem oluşturup, piyasalaşmayı meşrulaştırmak istemektedir.
Devlet, eğitim bütçesi ve yatırımlarını kademeli olarak terk etmektedir. Okul yaşamının bir parçası olması gereken kitaplık, laboratuvar, spor salonu gibi sosyal etkinlik alanları gibi pek çok şeyi, gözden çıkarmaktadır.
Bu tabloya bir de içeriği dinselleştirilmiş, bilimsellikten uzak eğitimle, merkezi sınav ve yerleştirmelerinin yarattığı adaletsizlikler eklenmektedir.
Sonuç olarak;
Devlete, halka yük olanlar öğretmenler değil, eğitimi sefalete sürükleyenlerdir.

(Derleyen: Selçuk Aybek)
(Alıntı: Necla Doğan-Birgün Gazetesi)

Bu yazı 445 defa okundu.

Ad Soyad E-Mail