Elin yavrusu ele ucuz.
Gençler ne istiyor, denince aklımıza hemen öğrenci olayları geliyor. Bu olaylarda gençlere uygulanan kaba kuvvet, tüm vicdan sahiplerinin vicdanını sızlatıyor.
“Gençlik heyecanlıdır… Gençlik çok ataktır… Gençlik hızlıdır… Gençlik sabırsızdır…” Yetişkinler, bu tür hükümleri hiç düşünmeden söyleyiveriyor, gençleri ciddiye almıyorlar. Gülünç olan da kendilerinin gençlik çağlarını unutuyor olmalarıdır.
Ancak ekonomik ve sosyal yapıda ne zaman derin çöküntüler görülse; yönetenlere ilk tepkiyi gençler verir, toplumun haklarını arayıp, sesini duyurur. Yönetenlerin uyguladığı şiddet onların haklı isteklerini sona erdirmez, haklılıklarını gölgeleyemez!
Şiddet, hoşgörüsüz yönetenleri, halkın gözünde daha da değersiz kılar, onlara duyulan güven duygusunu azaltır. İnsanlara yakışan karşılıklı konuşmak, birbirini dinlemek, çözüm yollarını, aramayıp doğruyu birlikte bulmaktır. Yönetim biçimlerinde hiç iyileştirme yapmak istemeyen yönetenler sadece şiddete başvururlar. Bu, en kestirme en kolay yoldur. Bilmezler ki her şiddet, binlerce öfke ve nefret tohumları eker. Yönetenler acımıyor olabilir ama gençlerin sevenleri, haklı görenleri çoktur. Toplum vicdanı incinir, yarlanır.
Gençlerin, güvenlik güçleri tarafından dövülmesini görmek halk üzerinde en olumsuz etkileri yaratır, vicdanları yaralar. Sadece dövülenler mi yaralanır sanırsınız? Öğrenci gençlerin aileleri, yakınları, arkadaşları, onların düşüncelerine katılanlar da yaralanır. Bu yaralar, yürekte açıldığı için onarılması çok zordur, unutulmaz, derinlerde yerleşir kalır.
Dayak atanların da aynı ölçüde yaralandıkları, mesleklerinden nefret ettikleri çok görülmüştür. Böylece gençliğin hak arayışında binlerce insanımızın içinde derin yaralar açılmaktadır. NE İSTİYOR BU GENÇLER? Diye bir an durup düşünmekle çok şeyler kazanacağımızı, ülkemize gerçek demokrasinin böyle yerleşeceğini yine yüreğimin derinliklerinde duyuyorum.
Öğrenciler şunları istiyor: Parasız eğitim hakkının verilmesi, Yönetimde öğrenciye söz hakkı tanınması, YÖK'ün kaldırılması, Üniversiteye daha çok kaynak aktarılması, İş imkânlarının çoğaltılması, mesleki eğitim kursları ile yeteneklerini geliştirebilme olanakları yaratılması, daha pek çok kendini geliştirme, çağın değişimlerine ayak uydurmak için yenileşme imkânlarının verilmesi…
Bunların hiçbiri, yapılamayacak kadar zor ve imkânsız değil! Çünkü hepsi aslında ülkemize daha kaliteli insan yetiştirmek için yapılması gerekenlerdir.
Gençler demokrasi istiyor. Demokrasi kurum ve kuralları ile işlerse yaşamak kolaylaşır. İnsanlar haklarının, özgürlüklerinin çiğnenmediğini eşitlik ilkesine uyulduğunu, işe ilgili ve bilgi yeterliği olanın (hak edenin) getirildiğini, gençler görmek, güven duymak isterler.
Biz, üniversite gençliğinin dünyadaki bilimsel gelişmeleri daha yakından takip edebilmeleri, en yeni bilgilerle donatılmaları için onlara yardımcı oluyor muyuz? Neden daha çok derinleşebilmek için dış ülkelere gitmek zorunda kalıyor gençlerimiz? Sonra gittikleri yerle çelişmek zorunda kalıyor. Gençlerin öğrendiklerini ülkemize taşımasına imkân verilmiyor. Tersine dünyadaki bilimsel ilerlemelerden uzak, kültür ve sanat olaylarına kapalı, içimize dönük yaşamayı seçmişiz. Böyle yaşamak çok kolay! Çok yönlü okumak, araştırmak, düşünmek, irdelemek zordur!
Her ile üniversite açmak aldatmacadır. Kütüphanesi var mı, bilimsel yayınlar izlenebiliyor mu, diye hiç düşünülmez! Hocaları bile komşu ilin üniversitesinden geliş gidiş yapan fakültelerle biz ne ölçüde çağı yakalarız. Bu, gençleri kandırmak olmakla kalmıyor halkı da kandırmaktır. Asıl acı, ağır, suç olan da budur.
Gençlik İYİYİ, GÜZELİ, DOĞRUYU istiyor. Ülkemizin geleceğinde bizim yerimizi alacak beyinlerin ve yüreklerin isteklerine, candan yaklaşalım. Onlar, ülkemizi temiz kalpleriyle bizden daha gerçekçi ve çıkarsız seviyorlar. İstedikleri her şey bizim iyiliğimiz içindir. Onların anne ve babaları vergilerini eksiksiz ödüyor. Bütçe yasasını yaparken havanda su dövmeyi, dövüşmeyi bırakın da gençlerin haklı isteklerine bütçeden pay ayırın.
